Σημειωτέον ότι εντωμεταξύ κατάχωσαν την αποτυχημένη σήραγγα, όπως και όλο το κάτω μέρος του λατομείου, ώστε να περάσει δρόμος από πάνω,[46] πάλι κατά τροποποίηση των αρχικών σχεδίων, ενώ πρώτα ανατίναξαν και μεγάλο μέρος του τοιχώματος.

   

Στο αριστερό τμήμα της πρώτης φωτο σημειώνεται με τις κουκκίδες το ύψος του μπαζώματος που έχει συντελεστεί στο δεξιό. Η περιοχή του τοιχώματος που δείχνει το κόκκινο βέλος ανατινάχτηκε. Στη δεύτερη φωτο (πάνω) το κοκκινισμένο τμήμα είναι αυτό που ανατινάχτηκε (για τον όγκο του μαρτυρούν τα πεύκα στην κορυφή του), η στικτή γραμμή ορίζει το ύψος της κατάχωσης στο επίπεδο του σημερινού δρόμου,  το κιτρινισμένο τμήμα είναι αυτό που υπάρχει σήμερα (κάτω), ενώ το βέλος δείχνει τη στροφή που έκανε ο δρόμος μετά την πύλη για να μπει στο λατομείο. Στην τρίτη φωτο βλέπουμε (από την κάτω μεριά του δρόμου) το θαμμένο τμήμα του τοιχώματος (κοκκινισμένα τμήματα βράχου), πάνω από το οποίο περνάει ο δρόμος (διακεκομμένα βέλη). Όπως είπαμε, το πάνω από το σημερινό δρόμο τμήμα ανατινάχτηκε. Τα βέλη δείχνουν το δρόμο που μέχρι το 1982 έμπαινε στο ταφροειδές λατομείο.

  

Αριστερά, στην Α και στη Β φωτο μέσα σε ελλείψεις αναγνωρίσιμο σημείο για την ταυτοποίηση. Στη Δ ο φακός έχει σηκωθεί λίγο, επειδή στο μεταξύ ψήλωσαν πολύ τα πεύκα. Δεξιά, η ίδια περιοχή φωτογραφισμένη από την αντίθετη κατεύθυνση, και μέσα στις ελλείψεις το ίδιο αναγνωρίσιμο σημείο.

  

Οι χοντρές μπετόβεργες εκατέρωθεν του δρόμου. Οι αριστερές μισοθαμμένες και στρεβλωμένες από τα βράχια των ανατινάξεων του απέναντι τοιχώματος (από κάτω τους βρίσκεται η σήραγγα Ια), οι δεξιές απείραχτες (πάνω από τις ενδιάμεσες περνάει ο σημερινός δρόμος). Λείπει το συρματόπλεγμα που στήριζαν οι βέργες (για προστασία των εργαζομένων από λιθοπτώσεις).

   

Αριστερά, το εργοτάξιο του Σαραντόπουλου. Ήδη έχει πάρει τα μηχανήματα (είναι η περίοδος των γεωτρήσεων) και δε θα επιστρέψει ποτέ. Το αριστερό βέλος δείχνει μερικά τόξα των χαλύβδινων πλαισίων που προορίζονταν για τη σήραγγα Ια, αλλά δεν τοποθετήθηκαν ποτέ. Με το δεύτερο κίτρινο βέλος δείχνεται το shovel που αρχικά βρισκόταν παρατημένο έξω από την πύλη του "φαραγγιού". Το κόκκινο βέλος δείχνει (προσπαθήστε λίγο) την οροφή του διασκευασμένου εκ νέου σε κατάλυμα λεωφορείου (στα τέλη της δεκαετίας '50 ήταν καλύβι του λατομείου Παπαπέτρου, μεταξύ λ41 και Λ2 κατά το τοπογραφικό διάγραμμα Κορρέ, και φαίνεται καθαρά πριν από την ανακαίνισή του σε φωτο που δημοσιεύει ο Θ. Βέμπος εδώ: http://www.vembos.gr/pendeli.htm), δίπλα από το οποίο κατέληγε ο δρόμος  (κατασκευής 1980) που κατέβαινε πάνω στα παλαιότατα μπάζα. (Για τη φωτογραφία αυτή απαιτήθηκε έκθεση 45 λεπτών, όμως χρειάζονταν άλλα 15!) Στη μεσαία φωτο βλέπουμε το εγκαταλειμμένο εργοτάξιο των Ελληνικών Τεχνικών Έργων, δηλαδή το ίδιο ακριβώς σημείο όπως τροποποιήθηκε. Δεσπόζει ο δρόμος πάνω στο μπάζωμα, ενώ το βέλος δείχνει την είσοδο της σήραγγας Ι, που δε φαίνεται από αυτή τη γωνία. Και στη δεξιά φωτο βλέπουμε τις επεμβάσεις των λαθρολατόμων με τα απορρίμματα των σχιστηρίων που σκόρπισαν, αλλά και της φύσης που γέμισε την περιοχή με πεύκα.

Η σήραγγα προχώρησε με ταχείς ρυθμούς αυτή τη φορά (διπλοβάρδια).[47] Η διάνοιξη [48] άρχισε στα τέλη Ιουλίου του 1982, δύο χρόνια μετά την πρώτη απόπειρα. Παράλληλα, δημιούργησαν μέτωπο 90 μ. νοτιοανατολικά του στομίου της Σπηλιάς, δηλαδή έξω από το λατομείο, και τον Οκτώβριο ξεκίνησαν εκεί τη σήραγγα ΙΙΙ κι ένα μήνα αργότερα την ΙΙ.[49]

   

Τα στόμια των σηράγγων Ι, ΙΙΙ και ΙΙ αντίστοιχα.

Τον Μάρτιο '83, η Ι είχε μήκος ~72 μ., η ΙΙΙ ~38 μ. και η ΙΙ ~35 μ. Βρίσκονταν στο σημείο όπου δια της σήραγγας VI [50] έπρεπε να ενώσουν τις ΙΙΙ και ΙΙ σε σχήμα Π, εκ των οποίων μόνον η ΙΙ, το δεξί σκέλος δηλαδή,[51] θα συνέχιζε επί ~33 μ. ακόμη για να βγει μέσα στη Σπηλιά. Ακόμη και σήμερα φαίνεται στο βάθος της Σπηλιάς το αντίστοιχο τοπογραφικό μαρκάρισμα (ΙΙ και 2).[52]

Κάτω αριστερά το βάθος της Σπηλιάς. Με τα αντίστοιχα βέλη σημειώνονται οι θέσεις των τοπογραφικών σημείων που εικονίζονται στις πάνω και κάτω δεξιές φωτο. Το σημάδι Ο5 εμφανίστηκε σε μεταγενέστερες τοπογραφικές εργασίες.

Η σήραγγα Ι είχε στραφεί δεξιά (ανατολικά) πλησιάζοντας κι αυτή τη Σπηλιά.

   

Είναι εμφανείς οι διαδοχικές αλλαγές κατεύθυνσης της σήραγγας. Η τελική, μάλλον απότομη, στροφή φαίνεται στην τελευταία φωτο, η οποία είναι τραβηγμένη πάνω στον άξονα της σήραγγας κάθετα στο μέτωπο με αντίθετη φορά, δηλαδή προς την είσοδο.

Έπρεπε τώρα να τρυπήσουν διαμπερώς τον μεταξύ των δύο λατομείων "διαχωριστικό" τοίχο βράχου, ώστε σε κάποιο σημείο του δαπέδου της στοάς ν' ανοιχτεί φρέαρ εξαερισμού προς τη σήραγγα Ι. Τα τοπογραφικά σημάδια για το αρχικό στόμιο αερισμού (ΦΙΙ) διακρίνονται ακόμη 20 μ. έξω από τη Σπηλιά, όμως μεταφέρθηκε κι αυτό άλλα 16 μέτρα μακρύτερα (νοτιοδυτικά).[53]

Με το βέλος δείχνεται το σημείο όπου διακρίνεται ακόμη το ΦΙΙ της ένθετης φωτο.

Σώζεται το στόμιο της «στοάς κεφαλής φρέατος ΙΙ» (το ΙΙ ανήκει στα παλιά σχέδια) με την τσιμεντένια αντηρίδα του,

Το βέλος δείχνει την αρχική θέση της στοάς του εξαερισμού, αλλά...

και διακρίνονται οι αγκυρώσεις για τη σταθεροποίηση του μετώπου προσβολής, παρά τις οποίες ήταν πολύ πιθανόν με τις δονήσεις των εκρήξεων να κατέρρεε και άλλο μέρος του "μεσότοιχου", (όπως είχε συμβεί τμηματικά αρκετές φορές σε παλαιότερους χρόνους.[54]

Μέσα σε κύκλους επισημαίνονται ορισμένες από τις αγκυρώσεις. Δεξιά βλέπουμε 2 από αυτές (η πάνω ολίγον αποτυχημένη). Στην ένθετη βλέπουμε κεφαλή αγκυρίου (τη βρήκα στις 2/12/10 στο σημείο όπου ακριβώς πριν από 28 χρόνια προετοίμαζαν τις ράβδους).

Οι διάφορες φήμες πως η επιλογή του σημείου έγινε επειδή υπήρχε εκεί σπηλαιώδες φυσικό άνοιγμα είναι ανυπόστατες.

Στην πάνω φωτο (από αρχές δεκαετίας '50) διακρίνεται πολύ καλά το σημείο. Δεν είναι παρά το υπόλειμμα της αρχαίας αντηρίδας που λατόμησαν οι Βαυαροί [βλ. εδώ, σημ.75].