ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ

Πεδία, κύματα, έργα και κεραίες (μέρος Β')

Όπως λέγαμε και πιο πριν, η Γη, σαν ένας τεράστιος μαγνήτης, γεννά, εκτός από το βαρυτικό, και ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Και, αν το βαρυτικό πεδίο παρουσιάζει κάποιες μικρές διακυμάνσεις στην ομοιογένεια του, το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της Γης (γεωμαγνητικό πεδίο) είναι πολύ πιο ευμετάβλητο και ασταθές, σε σημείο ώστε να αντιστρέφει τους πόλους του (που χονδρικά αντιστοιχούν στους γεωγραφικούς πόλους της Γης) κατά ακανόνιστες χρονικές περιόδους (εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια – http://en.wikipedia.org/wiki/Earth's_magnetic_field). Αυτή η ανομοιογένεια του γεωμαγνητικού πεδίου αποτυπώνεται καθαρά σε όλους τους σχετικούς χάρτες:

Η ανάλυση των παραμέτρων της δημιουργίας και των ιδιαιτεροτήτων του γεωμαγνητικού πεδίου ξεφεύγει από το θέμα μας. Εκείνο που έχει σημασία για τη συζήτηση είναι το γεγονός ότι σε πολλές περιοχές της Γης σημειώνονται μόνιμες τοπικές γεωμαγνητικές διαταραχές. Τέτοιες περιοχές, που εμφανίζουν μόνιμες γεωμαγνητικές διαταραχές, υπάρχουν και στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, μία γνωστή από παλιά και αρκετά μελετημένη γεωμαγνητική διαταραχή είναι εκείνη που εκδηλώνεται στην περιοχή του χωριού Λεπτοκαρυά της ανατολικής Ροδόπης (δεν πρόκειται για τη γνωστότερη Λεπτοκαρυά που βρίσκεται στους πρόποδες του Ολύμπου) – http://www.balkangeophysoc.org/online-journal/nov2000/v3-4-5.pdf.

Η εκδήλωση των τοπικών αυτών γεωμαγνητικών διαταραχών αποδίδεται σε μεγάλες συγκεντρώσεις ορυκτών με μαγνητική αγωγιμότητα. Στην περίπτωση της Λεπτοκαρυάς, συγκεκριμένα, οι γεωμαγνητικές διαταραχές αποδίδονται στην ύπαρξη ενός στρώματος πυριγενούς πετρώματος διαστάσεων 20×8 χιλιομέτρων και πάχους έως 500 μέτρων. Η αιτιολογία, λοιπόν, της δημιουργίας γεωμαγνητικών διαταραχών του τύπου αυτού είναι ανάλογη σε πολλές περιπτώσεις με την αιτιολογία πρόκλησης βαρυτικών διαταραχών Bouguer, για τις οποίες μιλήσαμε προηγουμένως. Προσέξτε στον παραπάνω γεωμαγνητικό χάρτη της Λεπτοκαρυάς την ύπαρξη μικρών περιοχών, διαμέτρου ενός περίπου χιλιομέτρου ή και μικρότερης, που παρουσιάζουν σχετικά μεγάλη απόκλιση (οι περιοχές με ροζ ή κόκκινο χρώμα) στις τιμές γεωμαγνητισμού, σε σχέση με την ευρύτερη εστία της διαταραχής. Η γεωμαγνητική διαταραχή, δηλαδή, εύρους αρκετών χιλιομέτρων, δεν κατανέμεται ομοιομερώς, αλλά μπορεί να παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις ανά μερικές εκατοντάδες μέτρα.

Το μάγμα του πυρήνα της Γης θεωρείται ως η βασικότερη εστία δημιουργίας του γήινου ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Το γεωμαγνητικό όμως πεδίο, όπως και το βαρυτικό, εκτείνεται σε απόσταση πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, φτάνοντας και ξεπερνώντας κατά πολύ το ύψος της Ιονόσφαιρας. Η Ιονόσφαιρα αποτελεί ένα μανδύα της ανώτερης ατμόσφαιρας που, όπως φανερώνει και η ονομασία του, απαρτίζεται από ιόντα, από ηλεκτρικά φορτισμένα δηλαδή μόρια διαφόρων στοιχείων. Ο μανδύας αυτός περιβάλλει τη Γη και εκτείνεται σε μία ζώνη που ξεκινά από τα 70 και φτάνει στα 400 περίπου χιλιόμετρα από την επιφάνεια της. Οι ιδιότητες και οι λειτουργίες της Ιονόσφαιρας είναι αρκετά περίπλοκες. Εκείνο που έχει σημασία για το θέμα μας είναι ότι η Ιονόσφαιρα, λόγω των ιόντων που την απαρτίζουν, επηρεάζει και επηρεάζεται άμεσα από το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της Γης. Επηρεάζεται επίσης άμεσα από τον Ήλιο και τα φορτισμένα σωματίδια που αυτός εκπέμπει προς τη Γη, φαινόμενο γνωστό ως «Ηλιακός Άνεμος» (http://www.spacetoday.org/SolSys/Sun/SolarIndicesFAQ.html). Ο Ηλιακός Άνεμος, ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων, οι ηλιακές εκλάμψεις και άλλα ηλιακά φαινόμενα προκαλούν διαταραχές στη γήινη Ιονόσφαιρα, και το σύνολο των εξωγενών αυτών παραγόντων που επηρεάζουν την Ιονόσφαιρα χαρακτηρίζεται με τον όρο «Διαστημικός Καιρός – Space Weather». Επειδή, τώρα, η κατάσταση της Ιονόσφαιρας είναι σημαντική για τις επίγειες και –κυρίως– τις δορυφορικές τηλεπικοινωνίες, ο Διαστημικός Καιρός παρακολουθείται συστηματικά από επίγειους ιονοσφαιρικούς σταθμούς παρατήρησης, αλλά και από δορυφόρους σε τροχιά. Η NASA εκδίδει δελτίο Διαστημικού Καιρού, το οποίο ενημερώνεται κάθε λίγα λεπτά, με προειδοποιήσεις για τυχόν «γεωμαγνητικές καταιγίδες – geomagnetic storms» (http://www.sec.noaa.gov/SWN/index.html).

...ουφφφ... Από τους ηλιακούς ανέμους, καιρός είναι να προσγειωθούμε επιτέλους στην Πεντέλη. Και ελπίζουμε τα όσα αναφέρθηκαν ως εδώ να βοηθήσουν ώστε κάποιες όψεις της όλης υπόθεσης να γίνουν ευχερέστερα αντιληπτές. Με βάση, λοιπόν, το περίεργο εκείνο δημοσίευμα από το οποίο ξεκινήσαμε την ιστορία αυτή, ας δούμε τώρα και τη συνέχεια της.

Το 1995 μετεγκαταστάθηκε στο λόφο "Κουφό" της Πεντέλης το «Ινστιτούτο Ιονόσφαιρας και Φυσικής Διαστήματος» (είχε ιδρυθεί το 1955 ως «Ιονοσφαιρικό Ινστιτούτο», ενώ από το 2012 και μετά φέρεται ως τμήμα του «Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης» – ΙΑΑΔΕΤ). Με βάση, τώρα, το «βεβαρυμμένο παρελθόν» του βουνού όσον αφορά την εγκατάσταση τηλεπικοινωνιακών βάσεων και κεραιών, αλλά και τα όσα αναφέρονταν σε εκείνο το δημοσίευμα, η ανάπτυξη ενός τέτοιου σταθμού συγκεκριμένα στην Πεντέλη μάς είχε κινήσει το ενδιαφέρον, καθώς υπήρχαν σκέψεις ότι μέρος της λειτουργίας του ίσως αφορούσε και κάτι το πιο ειδικό, σχετιζόμενο με την Πεντέλη και τις τηλεπικοινωνίες. Όταν, λοιπόν, διαβάσαμε την έκθεση δραστηριοτήτων του ιονοσφαιρικού σταθμού για το έτος 2000 (http://www.space.noa.gr/isars_annreport_2000.doc – αντίγραφο υπάρχει αρχειοθετημένο εδώ), δε μας εξέπληξε και τόσο το γεγονός ότι η λειτουργία του είχε επιχορηγηθεί από το NATO. («Η γενική εκτίμηση είναι ότι οι ερευνητικές δραστηριότητες του Ινστιτούτου είναι αξιόλογες, παρόλο που τα συνολικά αποτελέσματα σε μερικά γνωστικά αντικείμενα αυτής της θεματικής περιοχής κρίνονται πιο ικανοποιητικά από άλλα. Η οργάνωση και επιτυχημένη πραγματοποίηση στην Ελλάδα ενός Workshop και ενός Advanced Study Institute (με σημαντική χρηματική επιχορήγηση από το NATO) στη θεματική αυτή περιοχή, αναμφίβολα πρέπει να θεωρηθεί μια διεθνής αναγνώριση για το Ινστιτούτο. Στο μέλλον χρειάζεται μια βελτίωση στην αναπτυξιακή δραστηριότητα και ιδίως στην πιο ενεργή συμμετοχή σε χρηματοδοτούμενα ερευνητικά και αναπτυξιακά προγράμματα.»)

Πολύ πιο ενδιαφέρον ήταν το γεγονός ότι, σύμφωνα με την έκθεση δραστηριοτήτων, ο σταθμός λάμβανε επιχορήγηση από ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα του NATO, υπό τον γενικόλογο τίτλο "NATO Science for Peace – ΝΑΤΟ, η επιστήμη για την ειρήνη": «"Impact on Ionosphere from Lower Atmosphere, Radioactive Pollution and Internal Earth Phenomena", NATO Science for Peace Call 2000. Project Director Dr Sergei Pulinets, Institute of Terrstrial Magnetism, Ionosphere and Radiowave Propagation, Russian Academy of Science, IZMIRAN. Συμμετέχοντες φορείς: 1) Ινστιτούτο Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (Δρ. Α. Μπελεχάκη, Team Leader) 2) Department of Aeronomy, National Institute of Geophysics, Rome (Dr Bruno Zolesi, Team Leader) Αιτούμενη χρηματοδότηση: 11.000.000 BEF.»

Το πρόγραμμα λοιπόν αυτό, σύμφωνα με την ονομαστική του περιγραφή, στόχευε στο να μελετηθούν οι επιδράσεις που μπορεί να έχουν στην Ιονόσφαιρα οι συνθήκες της κατώτερης ατμόσφαιρας (Lower Atmosphere), η ραδιενεργός μόλυνση (Radioactive Pollution) και φαινόμενα του εσωτερικού της Γης (Internal Earth Phenomena). Αναφέρεται, μάλιστα, στην ιστοσελίδα του ιονοσφαιρικού σταθμού Πεντέλης (ο οποίος εκδίδει και ιονοσφαιρικά διαγράμματα σε πραγματικό χρόνο – http://www.iono.noa.gr/), ότι ο σταθμός συμμετείχε –και πιθανότατα θα εξακολουθήσει να συμμετέχει και στο μέλλον– και σε άλλα προγράμματα του ΝΑΤΟ, χρηματοδοτούμενος αναλόγως (http://www.space.noa.gr/activities/isars_RDprojectsGR.htm). Όσο για το πρόγραμμα "NATO Science for Peace" (http://www.nato.int/cps/en/natolive/78209.htm), αυτό είναι μακροχρόνιας εμβέλειας και γενικής κατεύθυνσης, στη δε περιγραφή του δε δίδονται ιδιαίτερες λεπτομέρειες (πάντως, μέχρι κάποια εποχή τουλάχιστον, η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Τσεχία και η Τουρκία απολάμβαναν ειδικό χρηματοδοτικό καθεστώς: «Funds may also be provided to NATO country participants mainly to cover travel and project-specific consumables – see also special arrangement for Czech Republic, Greece, Hungary, Poland and Turkey» – http://www.courier-edu.ru/cour0004/1700.htm).

Έτσι, μένουμε με εκείνο το «φαινόμενα του εσωτερικού της Γης» («internal earth phenomena») και τον Ρώσο διευθυντή του προγράμματος, προερχόμενο από το ινστιτούτο Γεωμαγνητισμού, Ιονόσφαιρας και διάδοσης Ραδιοκυμάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών (Dr Sergei Pulinets, Institute of Terrstrial Magnetism, Ionosphere and Radiowave Propagation, Russian Academy of Science). Όμως, τι είδους φαινόμενα του εσωτερικού της Γης θα μπορούσαν να επηρεάσουν την Ιονόσφαιρα;

Οι σεισμοί είναι γνωστό ότι προκαλούν διαταραχές του γεωμαγνητικού πεδίου και κατ' επέκταση της Ιονόσφαιρας. Και είναι αρκετά ενδιαφέρον το γεγονός ότι το βουνό της Πεντέλης κρύβει στο υπέδαφος του μία σεισμογενή εστία, η οποία μάλιστα έχει δώσει κατά το παρελθόν αρκετά ισχυρούς σεισμούς. Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο του Αρχιμανδρίτη της Μονής Πεντέλης, Τιμοθέου Κιλίφη, "Πεντέλη" (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ): «Ο κύριος τεκτονικός άξονας της Πεντέλης συμπίπτει με τον μορφολογικό άξονά της και έχει διεύθυνση ΒΔ.–ΝΑ. Η Πεντέλη φιλοξενεί επίσης στην βόρεια παρυφή της μια σεισμική εστία, σε απόσταση 15–20 χιλιομέτρων βορειοανατολικά της Αθήνας, μεταξύ Κηφισιάς και Εκάλης, η οποία στο παρελθόν παρουσίασε έντονη δραστηριότητα και έδωσε τους σεισμούς της 15ης Σεπτεμβρίου 1952, του Φεβρουαρίου – Μαΐου 1953, της 4ης Ιανουαρίου και 23ης Ιουλίου 1956, καθώς και τους παλαιότερους σεισμούς της 18ης Οκτωβρίου 1923, της 17ης Φεβρουαρίου 1928 και της 15ης Ιουλίου 1931 .» Είδατε; Απ' όλα έχει η Πεντέλη, μέχρι και σεισμογενή εστία.

Παρά το γεγονός αυτό, αν το ΝΑΤΟϊκό πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχε ο σταθμός της Πεντέλης στόχευε στη διερεύνηση των επιδράσεων στην Ιονόσφαιρα από σεισμούς, κανείς θα περίμενε ότι αυτό θα αναγραφόταν σαφώς, και όχι υπό τον γενικόλογο όρο «φαινόμενα του εσωτερικού της Γης». Επιπλέον, αυτό το «διάδοσης Ραδιοκυμάτων» στην ειδίκευση του Ρώσου επικεφαλής του προγράμματος οδηγεί σε διαφορετικές σκέψεις.

Ας δούμε, όμως, τα πράγματα υπό ελαφρώς διαφορετικό πρίσμα. Όσον αφορά τα όσα αναφέρονται στο περίεργο εκείνο δημοσίευμα περί «μαγνητικού τούνελ», δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ούτε την ακρίβεια των γραφομένων του ανώνυμου συγγραφέα του ούτε την ακρίβεια των πληροφοριών και των περιγραφών των δύο συζητητών που εμφανίζονται σε αυτό (η παλίρροια στο στενό του Ευρίπου δεν είναι μαγνητικό φαινόμενο, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, αλλά καθαρά βαρυτικό). Σκεφτείτε, πάντως, πόσα τεχνικά λάθη θα περιείχε η συζήτηση δύο ανθρώπων σήμερα αν αυτοί συζητούσαν π.χ. για το «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Κατ' αναλογία, θα έπρεπε κανείς να διαθέτει ειδικές γνώσεις προκειμένου να ακριβολογήσει συζητώντας για τις ιδιότητες ενός υποθετικού γεωμαγνητικού διαύλου. Και από την άλλη, μιας και το όλο απόσπασμα αναφέρεται σε μία συζήτηση που φέρεται να έλαβε χώρα κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1970, τα όσα αναφέρονται σε αυτό δε θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα ακριβή, δεδομένου ότι οι επιστημονικές γνώσεις της εποχής γύρω από το θέμα του γεωμαγνητισμού υπολείπονταν σημαντικά των αντίστοιχων σημερινών.

Στο σημείο αυτό, μία διευκρίνηση: ο χάρτης που συνόδευε το δημοσίευμα είναι ένας απλός χάρτης που απεικονίζει, όπως άλλωστε σημειώνεται και στη λεζάντα του («χάρτης μαγνητικής χαρτογράφησης»), τις γραμμές ίσης μαγνητικής απόκλισης του μαγνητικού πεδίου της Γης, και όχι την πορεία του υποτιθέμενου μαγνητικού διαύλου. Στη λεζάντα σημειώνεται ότι οι γραμμές αυτές «αναφέρονται στα "μαγνητικά τούνελ"», όχι ότι αντιστοιχούν σε αυτά. Σημειώνεται, εξάλλου, ότι «Ένα απ' αυτά τρυπάει τη Γη καθέτως στη νοητή γραμμή Νέα Μάκρη – Βιρτζίνια των ΗΠΑ». Δε θα μπορούσε, λοιπόν, να απεικονίζεται στο χάρτη αυτό, που αφορά το υπέργειο μαγνητικό πεδίο, ένας υπόγειος γεωμαγνητικός δίαυλος.

Έτσι, ας κρατήσουμε σαν υπόθεση την αναφορά περί γεωμαγνητικού διαύλου, τα άκρα του οποίου εντοπίζονται στη Virginia των ΗΠΑ και στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Μάκρης. Το τι σχέση θα μπορούσε να έχει ένας τέτοιος δίαυλος με την Ιονόσφαιρα θα το δούμε λίγο παρακάτω. Εφόσον, πάντως, ένας τέτοιος δίαυλος είναι πράγματι υπαρκτός, θα ανέμενε κανείς την εκδήλωση ηλεκτρομαγνητικών/γεωμαγνητικών διαταραχών στα άκρα του, μιας και τα άκρα αυτά θα αντιστοιχούν σε περιοχές εισόδου–εξόδου για τον όλο δίαυλο. Θα ήταν, λοιπόν, ενδιαφέρον αν στην Virginia των ΗΠΑ εκδηλώνονταν διαταραχές του είδους.

Εκδηλώνονται. Ο παρακάτω χάρτης αποτελεί τμήμα ευρύτερου χάρτη, όπου απεικονίζεται η κατανομή του γεωμαγνητικού πεδίου ολόκληρης της Βόρειας Αμερικής (δημοσιεύεται στη διεύθυνση http://pubs.usgs.gov/sm/mag_map/mag_s.pdf).

Οι περιοχές με το ανοικτό ροζ χρώμα αντιστοιχούν σε σχετικά έντονες θετικές αποκλίσεις του γεωμαγνητικού πεδίου (+400 nanoTesla), ενώ αυτές με το σκούρο μπλε χρώμα αντιστοιχούν σε σχετικά έντονες αρνητικές αποκλίσεις (-300 nanoTesla). Οι μαύρες γραμμές παριστάνουν τα όρια μεταξύ πολιτειών, ενώ στο χάρτη έχουμε σημειώσει το Langley της Virginia (καθώς και το Huntington, στο οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω), κοντά στο οποίο, σύμφωνα με το δημοσίευμα, βρίσκεται το ένα άκρο του μαγνητικού διαύλου. Υπάρχει, λοιπόν, πράγματι μία γεωμαγνητική διαταραχή στο Langley, μέρος μίας μεγάλης, λωριδοειδούς σχήματος διαταραχής, που εκτείνεται προς τα νοτιοδυτικά.

Η έδρα της CIA βρίσκεται, ως γνωστόν, στο Langley. Προσέξτε, όμως, εδώ και ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Μπαλάνου "Πέρα από το Αίνιγμα της Πεντέλης" (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ):

Αλλά υπάρχει και μία ακόμη παράξενη διασύνδεση, που προφανώς, δεν την έχει παρατηρήσει κανένας ως τώρα. To λεγόμενο "μαγνητικό τούνελ" –που σύμφωνα με τον ανώνυμο συγγραφέα συνδέει την Πεντέλη με το Λάνγκλυ της Βιρτζίνια– το μυαλό όλων πηγαίνει αυτόματα στη CIA επειδή εκεί βρίσκεται το αρχηγείο της. Όμως –αν όντως το "τούνελ" είναι υπαρκτό– μπορεί να σχετίζεται περισσότερο με μίαν άλλη, ακόμη πιο συναφή κρατική υπηρεσία

Το Λάνγκλυ, βλέπετε, εκτός της CIA, φιλοξενεί και το κέντρο Ερευνών της NASA όπου, υπό την αιγίδα και χρηματοδότηση της DARPΑ (Υπηρεσία Προχωρημένων Ερευνητικών Σχεδίων Άμυνας), διεξάγονται μερικά πολύ προχωρημένα και απόκοσμα σχέδια για την πολεμική αεροπορία. Αν θυμάστε, το Σχέδιο Πανδώρα και άλλα ΣΕΝ ήταν επίσης υπό την αιγίδα της DARPΑ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το Κέντρο Ερευνών της NASA στο Λάνγκλυ, διεξάγει εξελιγμένες έρευνες, στις οποίες εντάσσεται και το Σχέδιο Μόρφωμα (Project Morphing) που μελετά την κατασκευή μετάλλων με μνήμη, τα οποία μπορούν ν' αναμορφώνουν το σχήμα τους!

Όπως δήλωσε δημόσια η ίδια η διευθύντρια προγράμματος του Σχεδίου, Άννα ΜακΓκάουαν:

«Ανάμεσα στα εξωτικά "έξυπνα υλικά" που αναπτύσσονται από το Σχέδιο Μόρφωμα, τα κράματα με μνήμη μορφής είναι σχετικά συνηθισμένα. Φανταστείτε να βλέπετε μια σφαίρα να διαπερνά ένα φύλλο τέτοιου υλικού, και το υλικό να "αυτοθεραπεύεται" στη στιγμή, κλείνοντας πίσω από τη σφαίρα. Να θυμάστε ότι δε πρόκειται για επιστημονική φαντασία. Τα αυτοθεραπευόμενα υλικά υπάρχουν στ' αλήθεια, και οι επιστήμονες του LaRC (Langley Research Center) εργάζονται για να ξεδιαλύνουν τα μυστικά τους.

Αυτό που κάναμε στο NASA–Langley ήταν βασικά να αναλύσουμε σε βάθος αυτό το υλικό για ν' απαντήσουμε στο ερώτημα: "Πώς το κάνει αυτό;" Με αυτό τον τρόπο, μπορούμε πράγματι να φτάσουμε σ' ένα υπολογιστικό μοντέλο αυτών των υλικών σε μοριακό επίπεδο. Από τη στιγμή που θα καταλάβουμε τη συμπεριφορά του υλικού σ' αυτό το επίπεδο, τότε θα μπορούμε και να δημιουργήσουμε "έξυπνα" υλικά κατά παραγγελία.

Στο LaRC επίσης αναπτύσσονται ειδικές παραλλαγές πιεζοηλεκτρικών υλικών. Τα υλικά αυτά συνδέουν ηλεκτρική τάση με κίνηση. Αν συστρέψεις ένα πιεζοηλεκτρικό υλικό παράγεται ηλεκτρική τάση. Αντιστρόφως, αν του εφαρμόσεις μια ηλεκτρική τάση το υλικό θα συστραφεί.»

Όπως είδατε, πέρα από την ιδιαίτερη σημασία των υλικών που περιέγραψε, η κα ΜακΓκάουαν είπε στην ουσία ότι διαθέτουμε ή κατέχουμε υλικά τα οποία, εμείς οι άνθρωποι, δε γνωρίζουμε ούτε πώς φτιάχτηκαν ούτε ποια είναι η δομή τους. Συνεπώς...

...πού και πώς βρέθηκαν αυτά τα υλικά, αφού δεν έχουν κατασκευαστεί από μας;

Είναι προφανές ότι εμμέσως πλην σαφώς, η κα ΜακΓκάουαν άφησε να εννοηθεί ότι πρόκειται για υλικά εξωγήινης τεχνολογίας, από UFOs που είχαν πέσει ή καταρριφθεί...! Πιο καθαρά δε μπορούσε να ειπωθεί.

Η συγκεκριμένη δήλωση της διευθύντριας προγράμματος του σχεδίου "Morphing", Anna McGowan, δημοσιεύεται και στη σελίδα http://www.ufos-aliens.co.uk/morphingmetals.html. Όσο για την έρευνα στον τομέα των «έξυπνων, αυτοθεραπευόμενων» υλικών, φαίνεται ότι τα πράγματα έχουν προχωρήσει αρκετά, και ότι οι πρώτες εφαρμογές των υλικών αυτών βρίσκονται προ των πυλών. Ας προχωρήσουμε, όμως, κι εμείς.

Αν προσέξατε, στον προηγούμενο χάρτη και σε απόσταση 260 περίπου χιλιομέτρων δυτικότερα του Langley, στη Δυτική Virginia (West Virginia – αποτελεί ξεχωριστή πολιτεία από τη Virginia) εκδηλώνεται μία άλλη, ισχυρότερη γεωμαγνητική διαταραχή. Σύμφωνα, λοιπόν, με την Αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία, στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Virginia εντοπίζεται, εκτός της γεωμαγνητικής, και μία βαρυτική διαταραχή – USGS Miscellaneous Investigations Series I-2364-H: Magnetic and Gravity Anomaly Maps of West Virginia.

Η εκδήλωση των διαταραχών αυτών αποδίδεται, όπως και στις άλλες περιπτώσεις που είδαμε πριν, στην ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων ορυκτών με αυξημένη πυκνότητα και μαγνητική αγωγιμότητα. Στο σημείο αυτό, θυμηθείτε εκείνο που λέγαμε, ότι δηλαδή σε πολλές περιπτώσεις οι γεωμαγνητικές και οι βαρυτικές διαταραχές έχουν κοινή γενεσιουργό αιτία. Παρατηρήστε επίσης ότι, όπως και στην περίπτωση της Λεπτοκαρυάς, παρότι η γεωμαγνητική διαταραχή της Virginia καταλαμβάνει γενικά πολύ μεγάλη έκταση, οι επιμέρους εστίες εκδηλώνονται εντοπισμένα, σε σχετικά απομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές.

Μία μικρή παρένθεση τώρα εδώ. Σύμφωνα με τους χάρτες, στην περιοχή του Huntington μεγιστοποιούνται τόσο η γεωμαγνητική όσο και η βαρυτική διαταραχή της Δυτικής Virginia. Είναι, λοιπόν, ενδιαφέρον το ότι το Huntington βρίθει από διηγήσεις για UFO, παράξενα φώτα, ήχους κλπ. (ενδεικτικά: http://www.huntingtonparanormal.com/casefiles.html). Ακόμη και πολύ πριν το ζήτημα των UFO αποκτήσει δημοσιότητα, υπήρχαν σχετικές αναφορές για τη συγκεκριμένη περιοχή. Ο Charles Fort, για παράδειγμα, στο βιβλίο του "New Lands" είχε ήδη το 1916 καταγράψει δημοσιεύματα για «παράξενα φώτα» στο Huntington. Ενδιαφέρον είναι και το γεγονός ότι το βιβλίο του γνωστού ερευνητή John Keel "The Mothman Prophecies", το οποίο πραγματεύεται πολλαπλές περιπτώσεις θέασης μιας αλλόκοτης φτερωτής «οντότητας», βασίστηκε σε αναφορές προερχόμενες από αυτήν ακριβώς την πολιτεία της Αμερικής (http://en.wikipedia.org/wiki/The_Mothman_Prophecies).

Τι σχέση θα μπορούσε να έχει μια τέτοια φτερωτή «οντότητα» με την Πεντέλη; Χμμ, κοιτάξτε, όλως παραδόξως, ίσως έχει. Για το θέμα έχουμε κάνει κάποιες νύξεις, ενώ στοιχεία αναφέρονται και στο βιβλίο του Γιώργου Μπαλάνου "Πέρα από το Αίνιγμα της Πεντέλης" (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ). Υπάρχουν αρκετές αναφορές για θεάσεις παράξενων όντων γύρω από τη σπηλιά και στην ευρύτερη Πεντέλη. Και, αν για τις νεότερες μαρτυρίες θα μπορούσε κανείς δικαιολογημένα να υποθέσει ότι αυτές, σε πολλές περιπτώσεις, επηρεάστηκαν από το θόρυβο που δημιουργήθηκε γύρω από το βουνό τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν και αξιοπρόσεκτες αναφορές για παράδοξες εμφανίσεις και εξαφανίσεις «οντοτήτων», προερχόμενες από εποχές πολύ προγενέστερες. Σε μία σχετική της μελέτη, η λαογράφος Αγγελική Τσεβά είχε καταγράψει μερικές τέτοιες ιστορίες των παλιών ρετσινάδων της Πεντέλης (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ):

Ήθελαν να πουν κι άλλα τραγούδια μα κάτι τους σταμάτησε. Ακούστηκαν κάπου εκεί κοντά τους κλαρίνα, νταούλια, σαντούρια, γέλια λες και γινόταν κάποιο γλέντι. Τέτοια όργανα και φωνές άκουγαν συχνά, όλα τα χρόνια μα κανένας δεν έβλεπε τίποτα. Κι έλεγαν μόνοι τους. Χορεύουν τα αγερικά (οι νεράιδες – οι λάμιες). Μαζεύτηκαν οι άνθρωποί μας ο ένας κοντά στον άλλον και άρχισαν να συζητάνε για τα ανεξήγητα φαινόμενα που συνάντησαν στο βουνό της Πεντέλης. Αρχίζει κάποιος. Πριν δύο μέρες πήγα στο Κατσουλέρθι για ρετσίνι. (Κατσουλέρθι είναι αρβανίτικη ονομασία ενός μυτερού βράχου κοντά στο Σανατόριο της Πεντέλης από το κατσούλα που θα πει κουκούλα). Και συνεχίζει: Πήγα πολύ πρωί. Είπα να κοιμηθώ λίγο μέχρι να χαράξει. Δεν θα 'χε περάσει πολύ ώρα και ξύπνησα από ένα νανούρισμα. Τότε αντίκρυσα μπροστά μου έναν πανύψηλο και ολόγυμνο άνδρα. Το μόνο που φορούσε ήταν ένα τεράστιο καπέλο που είχε σχήμα μανιταριού. Σηκώθηκα και τότε αυτός έφυγε τρέχοντας μέσα στο δάσος, ουρλιάζοντας. Η γυναίκα μου λέει κάποιος άλλος, χθες κατά τη μία το μεσημέρι πέρναγε μπροστά από το παλάτι της Δούκισσας. Παντού ερημιά. Είχε ένα περίεργο συναίσθημα φόβου. Ξαφνικά βλέπει μπροστά της σε απόσταση περίπου 50 μέτρα ένα κοριτσάκι που δεν το 'κανε πάνω από δέκα χρόνια, να έρχεται προς το μέρος της. Τα μαλλιά του ήσαν μακριά και τεντωμένα προς τα πάνω λες και κάποιος μαγνήτης τα τράβαγε. Δεν πρόλαβε να ψάξει πολύ το θέμα και ένας ανεμοστρόβιλος τύλιξε το παιδί και χάθηκαν μαζί σ' ένα ερειπωμένο σπίτι που ήταν κάπου εκεί. Θυμόμαστε, λέει κάποιος άλλος τον βλάχο που βόσκει εδώ στη Μεντέλη τα πρόβατα και που τον λένε τρελλό. Θα σας πω εγώ γιατί τον λένε τρελλό! Μια μέρα εκεί που έβοσκε τα πρόβατά του, βλέπει να κατεβαίνει από τον ουρανό ένα πολύ μεγάλο πράγμα σαν μανητάρι που είχε φώτα γύρω–γύρω, και να προσγειώνεται σε μικρή απόσταση μπροστά του. Ανοιξαν κάτι πόρτες και βγήκαν δύο άνθρωποι που μοιάζανε με δύτες. Του μιλήσανε λέει με τη σκέψη. Του ζήτησαν να πάει μαζί τους. Εκείνος όμως αρνήθηκε κι αυτοί έφυγαν λέγοντας πως θα ξανάρθουν. Όπου τόλμησε να πει το περιστατικό τον είπαν τρελλό.

Μιας, όμως, και το θέμα αυτό ανήκει σε μία εντελώς διαφορετική κατηγορία εκδηλώσεων της Πεντέλης, ας κλείσουμε αυτή την παρένθεση εδώ δίχως άλλα σχόλια, και ας επιστρέψουμε στο θέμα της παρούσας ενότητας.

Όπως είδαμε, το γεωμαγνητικό πεδίο παρουσιάζει σημαντική ανομοιογένεια, η οποία γίνεται άμεσα αντιληπτή όταν κανείς κοιτάζει γεωμαγνητικούς χάρτες μεγάλης κλίμακας (όπως αυτός της Βόρειας Αμερικής, όπου σημειώνονται διαδοχικές αυξομειώσεις ανά περιοχές: http://pubs.usgs.gov/sm/mag_map/mag_s.pdf). Και είπαμε ότι, αν ο μαγνητικός δίαυλος του σχετικού δημοσιεύματος είναι υπαρκτός, στα δύο του άκρα θα ήταν αναμενόμενο να εκδηλώνονται σημαντικές γεωμαγνητικές αποκλίσεις. Είδαμε ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει όσον αφορά τη Virginia, όμως το γεγονός αυτό δε σημαίνει τελικά και τίποτα, λαμβανομένης υπόψη της μεγάλης συχνότητας διακυμάνσεων του γεωμαγνητικού πεδίου. Εμείς ψάχνουμε για κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο και ειδικό. Ας αφήσουμε, λοιπόν, στο σημείο αυτό την «ξενιτιά» και ας επιστρέψουμε στα πάτρια εδάφη.

ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ