Φεβρουάριος 2010
Το περασμένο καλοκαίρι η Πεντέλη κάηκε ξανά.
Κανένα νέο και καμία έκπληξη ως εδώ, αν και θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πυρκαγιά αυτή έφτασε να κάψει ακόμη και απομονωμένα δέντρα ή συστάδες δέντρων που οι φωτιές των προηγούμενων δεκαετιών δεν είχαν απειλήσει.
 |
 |
 |
|
Ο αρχαίος δρόμος, η σπηλιά και η δίπλα περιοχή, ένα μήνα περίπου μετά την πυρκαγιά του 2009. |
Σχόλια για τις πυρκαγιές και για τη γενικότερη καταστροφή του περιβάλλοντος στην Αττική δε νομίζουμε ότι χρειάζονται. Εκείνο που χρήζει σχολιασμού είναι η υποκρισία που χαρακτηρίζει την όλη κατάσταση.
Στις ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2007 είχαμε μιλήσει για τα κατσίκια που στρατοπέδευαν στους χώρους της πρώην στρατιωτικής βάσης, στην κορυφή της Πεντέλης. Έκτοτε, αν και ουδέποτε είχαμε πάψει να συναντάμε κατσίκια στις πλαγιές του βουνού, είχαμε μείνει με την εντύπωση ότι τα ζώα είχαν εκδιωχτεί από την πρώην βάση. Την εντύπωση αυτή ενίσχυε το γεγονός ότι από τις αρχές του 2009 οι εγκαταστάσεις της κορυφής είχαν περιφραχθεί με καινούριο, αγκαθωτό συρματόπλεγμα, ενώ τελευταία οι έλεγχοι της αστυνομίας σε όσους επιχειρούσαν να προσεγγίσουν την κορυφή του βουνού είχαν γίνει συχνότεροι και πιο ενοχλητικοί. Σύνηθες τροπάριο των αστυνομικών: «Τι γυρεύεις εδώ; Η περιοχή είναι στρατιωτική.»
Θεωρούσαμε, λοιπόν, ότι στην απαγορευμένη, «στρατιωτική περιοχή» είχαν σταματήσει να διαβιούν κατσίκες. Όμως, κάναμε λάθος.
|
Τραβήχτηκε στις 21/01/2010 από φίλο του site |
Η κατσίκα που διακρίνεται στην παραπάνω φωτογραφία ήταν άρρωστη, γι' αυτό και είχε μείνει μόνη της στη βάση–στάνη. Όσο για τις υπόλοιπες...
 |
 |
 |
|
Όποιος καταφέρει να μετρήσει σωστά των αριθμό των κατσικιών στις παραπάνω φωτογραφίες κερδίζει ένα γιδοτύρι με σφραγίδα γνησιότητας από το Δασαρχείο Πεντέλης (το οποίο, βεβαίως, σαν υπηρεσία, αποτελεί πλέον σχήμα οξύμωρο, ενώ και παλαιότερα συνιστούσε ένα από τα πιο επιτυχημένα ανέκδοτα δύο λέξεων). |
Οι κατσίκες είναι ζώα μηρυκαστικά. Πράγμα που σημαίνει ότι καταβροχθίζουν βιαστικά μεγάλες ποσότητες από οτιδήποτε μπορούν να καταπιούν, και το αναμασούν σε δεύτερο χρόνο, όταν πλέον έχει σταματήσει η βόσκηση. Έτσι, με τις ορδές των κατσικιών να σαρώνουν τις καμένες πλαγιές της Πεντέλης, εξαφανίζοντας κάθε μέρα –ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ– τεράστιες ποσότητες βλάστησης, είναι προφανές ότι τα όποια πευκάκια φυτρώσουν δε θα έχουν καμία τύχη.
Και, από που εξορμούν τα κατσίκια, χρόνια τώρα; Από την περιφραγμένη και απαγορευμένη κορυφή της Πεντέλης – τη φυλασσόμενη «στρατιωτική περιοχή». Και, τι απαντούν οι «αρμόδιοι» (δήμος, δασαρχείο κλπ.) όταν τους γίνονται σχετικές καταγγελίες; Απαντούν ότι δεν μπορούν να εντοπίσουν τον αισχρό γιδοβοσκό και τα γίδια του. Ψάχνουν από δω, ψάχνουν από κει, αλλά, αχχχ, τα άτιμα τα γίδια–φαντάσματα όλο διαφεύγουν.
Είπαμε, το μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο.
Η Πεντέλη, πάντως, είναι φανερό ότι έλκει ενδιαφέροντες τύπους. Ενδεικτικά είναι ορισμένα από τα κτίρια που βρίσκονται κτισμένα στις υπώρειες της:
 |
 |
 |
Πέραν των αρχιτεκτονικών ιδιομορφιών, αξιοσημείωτος είναι ο «διαστημικός αέρας» από τον οποίο διαπνέονται τα κτίσματα αυτά, όπως και αρκετά άλλα πράγματα στην Πεντέλη. Χωράει μία ολόκληρη συζήτηση εδώ, περί των επιρροών που μπορεί να ασκεί ένας τόπος στους ανθρώπους. Οι διαμένοντες στο τελευταίο οίκημα, να βλέπουν άραγε όνειρα με ιπτάμενους δίσκους;
Απρίλιος 2009
Δεν είναι ότι η καταστροφή οτιδήποτε όμορφου εντός ακτίνας δράσης ανθρώπων αποτελεί κάτι το μη αναμενόμενο. Όταν, όμως, η καταστροφή συγκεκριμενοποιείται και αφορά κάτι το οποίο μιλούσε μέσα σου, όσο κι αν έχεις επίγνωση της γενικής κατάστασης, όσο κι αν έχεις πάρει απόφαση κάποια πράγματα, δεν μπορείς να μην αισθάνεσαι θλίψη.
Υπήρχε, λοιπόν, κάποτε λαξευμένο σε κάποιο βράχο της Πεντέλης ένα πανέμορφο μεγάλο κλειδί. Δεν ήταν μονάχα όμορφο και αρμονικό, ενσωμάτωνε κι ένα σωρό λεπτούς συμβολισμούς, για τους οποίους γίνεται συζήτηση στην ενότητα "Τα σκαλισμένα σύμβολα της Πεντέλης".
Το λαξευμένο κλειδί δεν υπάρχει πια. Μαζί με τον γύρω βράχο, το κατέστρεψε τον περασμένο Μάιο κάποιος που για το σκοπό αυτό επιστράτευσε λοστούς, σκοινιά, ή ποιος ξέρει τι άλλο. Και από τότε τα κομμάτια του σπασμένου κλειδιού κείτονται στο έδαφος.
|
|
|
Θα πρέπει να καταβλήθηκε σημαντικός κόπος και συστηματική προσπάθεια. Ίσως ο καταστροφέας σκόπευε να αποσπάσει το όλο λάξευμα για να το πάρει στο σπίτι του· ή ίσως το θεωρούσε «κακό και σατανιστικό»· ή μπορεί, πάλι, να πίστευε ότι το κλειδί έκρυβε κάτι πίσω του. Όμως, τι σημασία έχει; Αν ο λόγος δεν ήταν ένας από αυτούς, θα ήταν κάποιος άλλος. Και, τι σημασία έχει ποιος ήταν ο καταστροφέας; Ήταν κάποιος από όλους εκείνους που πλέον τείνουν να αποτελέσουν πλειοψηφία.
Πάντως, αν πίστευε ότι το λαξευμένο κλειδί κάλυπτε κάτι, ο καταστροφέας δεν έπεσε έξω. Αποκαλύφθηκε πράγματι κάτι κρυμμένο πίσω του, το οποίο και θα αντίκρισε όταν πια είχε αποσπάσει και απομακρύνει όλα τα κομμάτια του βράχου. Ήταν ένα μεγάλο βαθούλωμα, που κάτι του θύμιζε.
Στις ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2006 είχαμε μιλήσει για ένα αινιγματικό κάλυμμα κιβωτίου, που είχε βρεθεί κοντά στη σπηλιά. Κάποιο διάστημα μετά τη δημοσίευση εκείνης της ιστορίας, λάβαμε ένα ανώνυμο e–mail, το οποίο και παραθέτουμε με τη συγκατάθεση του αποστολέα:
|
https://www.iranon.gr/PENTELI/Events/Images/0406/lid1.jpg |
Πέρα από το ότι ο συντάκτης φαίνεται να είναι γνώστης των σχετικών πρωτοκόλλων, εμείς το μόνο που έχουμε να παρατηρήσουμε σε σχέση με το παραπάνω e–mail είναι ότι η σύνθεση των «greeklish» δημιουργεί την εντύπωση ότι το πληκτρολόγιο που χρησιμοποιήθηκε δε διέθετε αντιστοίχιση ελληνικών χαρακτήρων.
Παρεμπιπτόντως, είναι μερικοί μήνες τώρα που έχει ξεκινήσει η περίφραξη των εγκαταστάσεων στην κορυφή της Πεντέλης με αγκαθωτό συρματόπλεγμα.
Υπάρχει κάτι το ονειρικό στο να βρίσκεσαι μόνος μέσα στο δειλινό σε κάποια ερημική περιοχή ενός βουνού και να συναντάς μια ερειπωμένη καλύβα. Αλλά, ακόμη πιο ονειρικό είναι το να διαβαίνεις την πόρτα και να περνάς μέσα στην καλύβα.
Χωρίς λόγια, λοιπόν:
...
...
...
...
...
...
...
...
...
Δε χρειάζονται πραγματικά καράβια για να ταξιδέψεις. Και, στα δειλινά της Πεντέλης, ακόμα και οι ερειπωμένες καλύβες μπορεί να αναδίδουν άρωμα ταξιδιού.
|
|
|
