Αρκετοί αναγνώστες επικοινώνησαν μαζί μας μετά την τελευταία ενημέρωση. Ανάμεσα στα διάφορα e–mail, λάβαμε και το ακόλουθο.

Ρε παιδιά γιατί κοροϊδεύετε το κόσμο και δε τους λέτε ότι ο Ρίζος είναι μέλος του Ίρανον;

beetlejuice minas [b_minas@yahoo.com]

Μια σύντομη διερεύνηση μάς οδήγησε στην πηγή της αποκάλυψης αυτής, η οποία μας πληροφορούσε ότι ο συντάκτης του περιοδικού που αντέγραψε το σύνολο της σελίδας μας για την Πεντέλη είναι στην πραγματικότητα ένας από εμάς: http://www.metafysiko.gr/forum/viewtopic.php?t=859&postdays=0&postorder=asc&start=0&sid=5af5eb572adac8651db8ba1202e992b9. Η νέα γραμμή, λοιπόν, που περνάνε οι απίστευτοι αυτοί τύποι είναι ότι, κατά βάθος, τα πάντα είναι μια μυστική συμπαιγνία μεταξύ ημών και των αντιγραφέων μας. Άρα, δεν έγινε αντιγραφή.

Όπως έχουμε απαντήσει σε κάποια από τα μηνύματα που λάβαμε, δε σκοπεύουμε να κινηθούμε νομικά. Πιστεύουμε ότι η χειρότερη δυνατή καταδίκη είναι αυτή που προέρχεται από τον ίδιο τον εαυτό. Εκείνος δεν ξεγελιέται με κανέναν τρόπο ως προς το ακριβές ποιόν του κατόχου του. Και, δεν υπάρχει μεγαλύτερος υποβιβασμός από το να γνωρίζεις ότι είσαι απατεώνας. Όχι επειδή σου το λέει κάποιος άλλος, αλλά επειδή σου το υπενθυμίζει κάθε στιγμή ο ίδιος σου ο εαυτός.

Από την άλλη, η υπομονή, όπως και όλα τα πράγματα στον κόσμο μας, έχει κάποια όρια. Και, αν τελικά τα όρια της δικής μας υπομονής ξεπεραστούν, η κουβέντα στο δικαστήριο δε θα αφορά μονάχα λογοκλοπή, αλλά και πλαστοπροσωπία.

Είπαμε, δεν επιθυμούμε να εγκαταστήσουμε εισαγγελέα στο χώρο μας –τον δικό μας χώρο, όχι των διαφόρων απίθανων– αλλά υπάρχουν και όρια.

--- Οι συντελεστές του www.iranon.gr ---

(που πλέον κρυφοκοιτάνε ο ένας την ταυτότητα του άλλου, μήπως και εντοπίσουν τον «Μυστικό Ρίζο»)

13/07/2004

Μόλις στην τελευταία ενημέρωση του site, πριν λίγες μέρες, κάναμε λόγο για ανθρώπους που συστηματικά κλέβουν πληροφορίες και κείμενα άλλων, παρουσιάζοντας τα ως δικά τους. Δεν πρόλαβαν καλά–καλά να στεγνώσουν τα bytes στον server, και κάποιος φίλος μάς ειδοποίησε μέσω e–mail σχετικά με το πρώτο τεύχος ενός καινούριου περιοδικού «έρευνας», στο οποίο είχαν αντιγραφεί ολοκληρωτικά σχεδόν τα κείμενα μας για την Πεντέλη.

Αρχικά δε μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το e–mail, αφού πλέον έχουμε συνηθίσει να συναντάμε πληροφορίες ή και ολόκληρα κομμάτια του site να αναμεταδίδονται από άλλους χώρους, χωρίς βέβαια ποτέ σχεδόν να αναφέρεται η πηγή προέλευσης. Δε δώσαμε, λοιπόν, ιδιαίτερη σημασία, μέχρι που κάποιος γνωστός μάς έδειξε το εν λόγω περιοδικό, το οποίο εν τω μεταξύ είχαμε ακούσει να διαφημίζεται και στο ραδιόφωνο ως αποκαλυπτικό «των μυστηρίων της Πεντέλης». Αν και προετοιμασμένοι, ξεφυλλίζοντας το μείναμε άναυδοι, αφού το απόλυτο της αντιγραφής ξεπερνούσε κατά πολύ κάθε ανάλογο προηγούμενο, θέτοντας ένα νέο πανελλήνιο ρεκόρ στα σχετικά χρονικά:

1. Ο κράχτης. Σταθερή αξία.

2. Όχι απλή εξερεύνηση· μεγάλη εξερεύνηση.

3. Τεύχος πρώτο. Το περιοδικό πρέπει να ξεκινήσει καλά, πουλώντας αρκετά τεύχη ώστε να το ξαναζητήσουν οι περιπτεράδες στο μέλλον.

4. Η τιμή του περιοδικού. Τόσο πούλησαν, ανά τεμάχιο, τον δικό μας κόπο και χρόνο.

1. Το κείμενο, σύμφωνα με τον «συγγραφέα» του περιοδικού, έχει προέλθει από «διάφορες ερευνητικές ομάδες». Είναι αξιοπρόσεκτο το με πόσο ύπουλο τρόπο γίνεται χρήση πληθυντικού αριθμού, και πώς από την εισαγωγή αυτή αφήνεται να εννοηθεί ότι ήταν οι «ομάδες» εκείνες που ήρθαν σε επαφή με το περιοδικό και ζήτησαν να δημοσιευτεί το άρθρο.

2. Η δική μας εισαγωγή έχει κοπεί. Δεν τους συνέφερε.

3. Μυστήρια! Μουσική υπόκρουση από το "Twilight Zone".

4. Ο «συγγραφέας» του άρθρου, που μάζεψε και συνέραψε τις πληροφορίες από τις «διάφορες ομάδες».

5. Ο φακός αυτός συμβολίζει τη διερευνητική ματιά του περιοδικού, που διαλύει τα σκοτάδια των μυστηρίων (παρατηρήστε πώς σημαδεύει τη σπηλιά).

6. Ακόμη και αυτή η παλαιότερη ανακρίβεια εκ μέρους μας αναπαράχθηκε απαράλλακτη. Οι γραμμές αυτές είχαν γραφτεί το 2001, όταν ακόμα δεν είχαμε τρόπο να πλησιάσουμε αρκετά την κορυφή του βουνού (φυλασσόταν) και να διακρίνουμε τα υπόλοιπα τέσσερα «πιάτα» της βάσης.

7. Η λέξη που χρησιμοποιήσαμε εμείς στο κείμενο είναι «μαϊντανοί», όμως ο «συγγραφέας» την άλλαξε. Γιατί άραγε;

8. Το πινακάκι που, αντίθετα με τις φωτογραφίες, δεν είχε μαρκαριστεί με το λογότυπο του site, έπεσε θύμα του «συγγραφέα».

9. Το ίδιο συνέβη και με την κάτοψη των εκκλησιδίων.

10. Εδώ τώρα επίκειται μια περαιτέρω επέκταση των ερωτημάτων. Για να μη νομιστεί ότι το περιοδικό δίνει μόνο έτοιμες απαντήσεις, εν είδει μασημένης τροφής.

11. Εμείς δε γράφουμε ούτε για περιέργεια ούτε για σκεπτικισμό. Ο «συγγραφέας», όμως, καθότι ερευνητής με άποψη, δεν μπορούσε να το αφήσει έτσι αυτό.

12. Αφού δεν πείραξε τίποτα σχεδόν από τα κείμενα μας προκειμένου να μη χαλάσει τον κράχτη του περιοδικού, ο «συγγραφέας» αποφασίζει να παρέμβει δυναμικά στο τέλος, δίνοντας κατευθύνσεις. Αυτή είναι η πραγματική έκταση και το περιεχόμενο του «άρθρου του».

13. Ως bonus, κλείνοντας, ο «συγγραφέας–ερευνητής» δίνει συμβουλές στους νέους για τις μεθόδους που θα πρέπει να ακολουθήσουν.

14. – Επ, τι γυρεύετε εσείς εδώ;

     – Άκου χαρτογιακά, ήρθαμε να πάρουμε τα μυστικά σχέδια της σπηλιάς. Λέγε γρήγορα σε ποιο συρτάρι τα έχεις κρυμμένα...

     – Άου, μην τραβάτε το αυτί μου ρε παιδιά, αλήθεια σας λέω δεν έχω ιδέα. Τι σπηλιά; Βοήθεια χριστιανοί, τρελοίοιοιοιοι...

     – Σκουλήκι, υπηρέτη του συστήματος, μίλα τιποτένιε...

15. Μόνο με ανεξάντλητη εξαντλητική έρευνα θα έρθουν στο φως τα μυστήρια.

16. Το κλειδί. Συμβολίζει γενικά τις πύλες που ξεκλειδώνονται με την αγορά του περιοδικού.

Αυτό ήταν, λοιπόν, το άρθρο–αντιγραφή. Οπότε, έχουμε και λέμε:

– Επί δεκαετίες ασχολούμαστε με την Πεντέλη, καταβάλλοντας χρόνο, χρήμα και ενέργεια, που θα μπορούσαν να είχαν διατεθεί αλλού.

– Αποφασίζουμε κάποια στιγμή να μιλήσουμε μέσα από το site για όσα έχουμε βρει και όσα ψάχνουμε να βρούμε. Αν και κάλλιστα θα μπορούσαμε να είχαμε δημοσιεύσει τα σχετικά κείμενα υπό μορφή σειράς άρθρων σε περιοδικά, επιλέγουμε να τα κάνουμε ελεύθερα προσβάσιμα σε όσους ενδιαφέρονται, χωρίς καν να προβάλλουμε τα ονόματα μας.

– Επανειλημμένα έχουμε εκφράσει τη γνώμη μας για ανθρώπους του είδους του «συγγραφέα» και του εκδότη του περιοδικού, δηλώνοντας παράλληλα τους λόγους που μας ώθησαν να ξεκινήσουμε την όλη ιστορία (ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ).

– Ένα καινούριο περιοδικό εκδίδεται πριν από λίγες μέρες. Ο εκδότης χρειάζεται κάτι που θα τραβήξει τον κόσμο ώστε να αγοράσει το περιοδικό και να έρθει σε επαφή μαζί του. Το περιοδικό αντιγράφει το μεγαλύτερο μέρος των κειμένων μας για την Πεντέλη. Τα μεταφέρει αυτούσια στο «σαλόνι» του περιεχομένου του, αφού πρώτα έχει φροντίσει να διαφημιστεί δεόντως με βάση τα κείμενα μας αυτά. Ως συγγραφέας του άρθρου αναφέρεται κάποιος συνεργάτης του περιοδικού, ενώ ως πηγή, αορίστως, «κάποιες ομάδες έρευνας και οι μαρτυρίες τους». Το περιοδικό πωλείται, αποφέροντας χρήματα σε «συγγραφέα» και εκδότη.

– Αμέσως μετά το εσώφυλλο, πριν ακόμα από τον πίνακα περιεχομένων του περιοδικού, αναγράφεται προειδοποιητικά:

Οπότε, οι άνθρωποι αυτοί, όχι μόνο αντέγραψαν ολοκληρωτικά τη δική μας δουλειά, αλλά την κατοχύρωσαν κιόλας ως ιδιοκτησία τους, αξιώνοντας την αίτηση ειδικής άδειας προκειμένου να επιτρέψουν την αναπαραγωγή σε τρίτους! Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή, εμείς που συντάξαμε και δημοσιεύσαμε τα κείμενα αυτά στο site πριν από δύο περίπου χρόνια παραβιάζουμε αναδρομικά το νόμο και καταπατούμε τα έννομα δικαιώματα της "Μυστικής Ελλάδας".

Ναι, οι άνθρωποι του περιοδικού αναγκάστηκαν με λύπη τους να προφυλάξουν νομικά το περιεχόμενο του, γιατί –αν δεν το ξέρατε– στο δρόμο τους, οι πρωτοπόροι αυτοί της έρευνας, που ό,τι κάνουν το κάνουν για να βοηθήσουν όλους εμάς να μάθουμε τη μυστική αλήθεια, συνάντησαν και αρκετούς ζηλόφθονες ασυνείδητους που προσπάθησαν να εμποδίσουν το έργο τους (άκουσον άκουσον). Ευτυχώς όμως, τελικά, όλοι αυτοί οι εχθροί της «αληθινής εξερεύνησης» το μόνο που κατάφεραν ήταν «να αφυπνίσουν», «να ενώσουν», «να αυξήσουν τη δημιουργικότητα» και «να συσφίξουν τα νεύρα» των οδηγών μας προς το «πραγματικό ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο». Θα πρέπει, μάλιστα, να γνωρίζουν όσοι τυχόν προσπαθήσουν στο μέλλον να παρεμποδίσουν την πορεία του περιοδικού ότι θα έχουν την ίδια τύχη με τα τέρατα της Οδύσσειας που στάθηκαν εμπόδιο στον Οδυσσέα να φτάσει στην Ιθάκη. Δεν πτοούνται οι ατρόμητοι θαλασσοπόροι.

...Γνωρίζουμε ότι η έκθεση περιπτώσεων απάτης, όπως η παραπάνω, ασχέτως ουσίας, ασχέτως λεπτομερειών, ασχέτως του ποιος έκανε τι, εκείνο που τελικά αφήνει είναι μια άσχημη επίγευση. Εμείς πάλι, από τη μεριά μας, ξεκινήσαμε το site αυτό με σκοπό να εξερευνήσουμε την ομορφιά και το μυστήριο του κόσμου γύρω μας, και όχι για να ασχολούμαστε με τις διάφορες εστίες δυσωδίας. Για την ακρίβεια, τον καιρό αυτό προσπαθούμε να διερευνήσουμε το ενδεχόμενο η λίμνη "Θαλάσσι", που εντοπιζόταν παλιότερα στους πρόποδες της Πεντέλης, να είχε δημιουργηθεί ως αποτέλεσμα πτώσης μετεωρίτη. Αναφέρεται, συγκεκριμένα, στην εγκυκλοπαίδεια "Ηλίου" (τόμος 13, σελίδα 436): «Υπάρχουν αρκεταί και ικαναί ενδείξεις ότι μετεωρικός κρατήρ δυνατόν να είναι και ο παρά την Νέαν Πεντέλην και εις απόστασιν ολίγων εκατοντάδων μέτρων από της δημοσίας οδού ευρισκόμενος κρατήρ, το εσωτερικόν του οποίου καλύπτεται περιοδικώς υπό υδάτων, μεταβαλλόντων αυτόν εις μικράν λίμνην. Κ. Σ. Χασάπης.» Το τελευταίο πράγμα που μας ενδιαφέρει είναι να ασχολούμαστε με αντιγραφείς.

Όσο για εσάς, μύστες των μυστηρίων, που ασφαλώς διαβάζετε τώρα και τις γραμμές αυτές, υποθέτουμε ότι και το όνομα ακόμα των εκδόσεων σας το πήρατε από εδώ. Τα κείμενα του site, καλόπαιδα, υπάρχουν καταχωρημένα σε αρχεία του Διαδικτύου (http://web.archive.org/web/*sr_21nr_10/http://iranon.gr/*), αλλά και κατοχυρωμένα αλλού.

Οι «διάφορες ερευνητικές ομάδες».

08/07/2004

Ήταν κατά τις δέκα η ώρα βράδυ Σαββάτου, το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος που μας πέρασε, όταν βρέθηκα στη σπηλιά της Πεντέλης. Νωρίτερα είχα επισκεφθεί ένα φίλο και, θέλοντας να συνεχίσω τη βραδιά, είχα κατευθυνθεί στο βουνό.

Πλησιάζοντας στη σπηλιά περίμενα ότι θα την έβρισκα έρημη, αφού στο χωματόδρομο δεν είχα συναντήσει αυτοκίνητα ή άλλα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας. Ωστόσο, φτάνοντας εντόπισα μία μοτοσικλέτα κρυμμένη έξω από τα εκκλησάκια. Κανένας δεν υπήρχε τριγύρω, και από τη σπηλιά δεν ακουγόταν το παραμικρό.

"Ατυχία" σκέφτηκα, σίγουρα ανήκε σε «ερευνητές» που είχαν πάρει τις προφυλάξεις αυτές πιστεύοντας ότι κινδύνευαν. Το έργο το είχα ξαναδεί πολλές φορές: μόνο οι «ερευνητές», και ειδικά οι νεότεροι από αυτούς, ένιωθαν την ανάγκη να κρύβουν την παρουσία τους. Ήταν χαρακτηριστικό.

Με βαριά καρδιά, αποφάσισα ότι δε θα έμπαινα στη σπηλιά. Δε μου αρέσει να ενοχλώ τους άλλους και, εκτός αυτού, η διάθεση μου ήταν για μια μοναχική επίσκεψη εκεί. Από τη στιγμή που υπήρχαν επισκέπτες...

Αποφάσισα να ελέγξω μόνο δυο–τρία σημεία έξω από την είσοδο και έπειτα να ανηφορίσω προς ψηλότερες περιοχές του βουνού.

Με το φακό μου να δημιουργεί έναν μεγάλο κώνο φωτός, άρχισα να ψάχνω τον κάθετο βράχο στα σημεία που με ενδιέφεραν. Κάποια στιγμή, με την άκρη του ματιού, έπιασα μια φευγαλέα λάμψη φακού από τα σκοτεινά ενδότερα της σπηλιάς, ενώ ταυτόχρονα άκουσα και σιγανούς ψιθύρους.

Υπολόγισα ότι προέρχονταν από έναν τυφλό θαλαμίσκο στον πυθμένα της σπηλιάς, με είσοδο ένα μικρό κάθετο άνοιγμα. Εκεί θα πρέπει να είχαν εισχωρήσει οι «ερευνητές», και ήταν σαφές ότι από ώρα είχαν δει τη λάμψη του φακού μου, αφού όλο αυτό το διάστημα προσπαθούσαν να μην προδώσουν την παρουσία τους. Έριξα μια αδιάφορη ριπή του φακού μου προς το μέρος τους και έκανα μεταβολή για να φύγω.

Είχα μόλις γυρίσει την πλάτη, όταν άκουσα μουγκρητά, βογκητά και μυκηθμούς πίσω μου, από το βάθος της σπηλιάς.

Ε, αυτό πήγαινε πολύ. Ήμουν έξω φρενών και όλες οι φιλάνθρωπες μου διαθέσεις είχαν πάει περίπατο. Αυτοί οι μάγκες εκεί κάτω προσπαθούσαν να με διώξουν, κάνοντας με να φοβηθώ. Δεν έφτανε που εγώ είχα προσπαθήσει να μην τους ενοχλήσω, δεν έφτανε που επί δεκαετίες ήμουν αναγκασμένος να ανέχομαι κάθε είδους ενοχλητικό, ρυπαίνοντα, αλαλάζοντα, κακομαθημένο τύπο της συνομοταξίας τους που είχα την ατυχία να συναντήσω κατά τις επισκέψεις μου στη σπηλιά, τώρα οι τύποι αυτοί προσπαθούσαν με τον άθλιο αυτό τρόπο να με διώξουν κιόλας. Τσαντίστηκα ακόμη περισσότερο όταν σκέφτηκα ότι κάπως έτσι δημιουργούνταν οι διάφορες γελοίες φήμες που μπερδεύονταν με τα πραγματικά γεγονότα όσον αφορά τη σπηλιά της Πεντέλης.

"Εντάξει παιδάκια, αφού θέλετε θα παίξουμε" σκέφτηκα. Έκανα πάλι μεταβολή και, με το φακό στραμμένο πάνω τους, άρχισα να βαδίζω με γοργό βήμα προς το σημείο όπου υπολόγιζα ότι βρίσκονταν κρυμμένοι.

Θα πρέπει να απείχα πια απ' αυτούς γύρω στα είκοσι μέτρα, όταν είδα δύο πιτσιρικάδες, ηλικίας γύρω στα δεκαέξι–δεκαεπτά, να βγαίνουν βιαστικά και με πανικόβλητες κινήσεις από το θαλαμίσκο όπου είχα προβλέψει ότι είχαν μπει. Φορούσαν σπηλαιολογικά κράνη με προσαρτημένους φακούς Xenon, και οι κινήσεις τους μαρτυρούσαν μεγάλη ταραχή. Ο φακός που κρατούσα στα χέρια μου είχε αρκετή ισχύ ώστε να κάνει τη νύχτα μέρα μες στη σπηλιά. Ήξερα, λοιπόν, ότι όπως τον είχα στραμμένο πάνω τους ήταν αδύνατον να διακρίνουν το παραμικρό σε σχέση με μένα.

"Λίγο ακόμα" σκέφτηκα, και έσβησα το φακό μου. Στεκόμουν εκεί σιωπηλός, κοιτώντας τους βλοσυρά από απόσταση τριών μέτρων, φορώντας μαύρο πουκάμισο και μαύρο δερμάτινο μπουφάν. Η τσαντίλα μου είχε πια εξαφανιστεί, και τώρα αγωνιζόμουν να μην ξεσπάσω σε γέλια καθώς τους έβλεπα να στέκονται εκεί μαρμαρωμένοι, χωρίς να τολμούν να με κοιτάξουν κατά πρόσωπο και χωρίς να βγάζουν άχνα.

Όταν ο ένας απ' αυτούς άρχισε να τρέμει, συνειδητοποίησα ότι το είχα παρακάνει και, θέλοντας να τους καθησυχάσω, ρώτησα με ανέμελη φωνή "τι έγινε ορέ παιδιά, βρήκατε τίποτα;"

Στεναγμοί ανακούφισης, ανακατεμένοι με βραχνές και σπασμένες αλλά χειμαρρώδεις ομιλίες, με πληροφόρησαν ότι είχα δίκιο στις προβλέψεις μου.

Ναι, είχαν έρθει για να εξερευνήσουν το μέρος. Ναι, ήταν η πρώτη τους επίσκεψη εκεί. Ναι, τα 'χαν κάνει πάνω τους.

Ήταν ακόμα ταραγμένοι. Είχα αρχίσει να νιώθω τύψεις για την παράσταση που τους είχα στήσει, αν και ακόμα αγωνιζόμουν να συγκρατηθώ και να μη βάλω τα γέλια. Προσπαθώντας να τους ηρεμήσω κι άλλο, τους έπιασα κουβέντα για τη σπηλιά, τακτική που σύντομα απέδωσε, αφού έπειτα από λίγο ξεθάρρεψαν και άρχισαν να με ρωτούν σχετικά.

Άκουγαν με προσοχή όσα τους έλεγα, και σύντομα άρχισα να αισθάνομαι σαν καλός Σαμαρείτης που είχε κάνει το καθήκον του οδηγώντας δύο ξεστρατισμένους νέους στον σωστό δρόμο. Πίστευα ότι τους είχα δώσει μια χονδρική μεν, πλην όμως κατατοπιστική περίληψη σε σχέση με την ιστορία της σπηλιάς, και ετοιμαζόμουν πια να φύγω, νιώθοντας όπως περίπου θα πρέπει να αισθάνονταν οι πρόσκοποι όταν είχαν κάνει την καλή πράξη της ημέρας.

"Ώστε έτσι, λοιπόν, με τα έργα, έ; Σίγουρα θα πρέπει να ήταν δουλειά της Εκκλησίας. Τους ξευτίλες..." αναφώνησε με ύφος ανθρώπου που είχε μόλις διαφωτιστεί ο ένας.

"Όχι ρε παιδιά. Σας είπα, κανείς δε γνωρίζει με σιγουριά ποιοι κρύβονταν πίσω από τα έργα, όμως η Εκκλησία σίγουρα δεν είχε την παραμικρή σχέση." τους εξήγησα υπομονετικά.

"Και τα πηγάδια, πού βρίσκονται;" με ρώτησε ανυπόμονα ο άλλος.

"Τι στο καλό, σαλαμούρα έχουν για μυαλό;" σκέφτηκα. Επί δέκα λεπτά τους εξηγούσα, μόλις πριν λίγο, ότι από τα ανοίγματα της σπηλιάς το μόνο που είχε απομείνει ανοιχτό σε αξιόλογο μήκος ήταν το τριγωνικό που οδηγεί στη λιμνούλα. Τους το είχα δείξει κιόλας.

Βάλθηκα να τους τα εξηγώ πάλι από την αρχή, όταν με διέκοψαν.

"Μα όχι. Σίγουρα υπάρχουν πηγάδια ανοικτά. Αφού το έδειξε και στις ειδήσεις." με πληροφόρησαν.

Ένα αίσθημα αδυναμίας και παραίτησης με είχε καταλάβει πια. Φαίνεται ότι είχαν παρακολουθήσει το ρεπορτάζ του "Star" που είχε προβληθεί προ μηνών.

"Ναι, ίσως τελικά και να υπάρχουν" απάντησα αδιάφορα και αποχαιρέτησα βιαστικά, κατεβάζοντας νοερά το φωτοστέφανο του καλού Σαμαρείτη και βάζοντας το ξανά στην τσέπη μου.

Πώς είναι δυνατόν, σκεφτόμουν φεύγοντας, άνθρωποι που υποτίθεται ότι ψάχνουν να βρουν απαντήσεις, να είναι τυφλοί και κουφοί, χωρίς καν να το γνωρίζουν...

Είχα πια απομακρυνθεί από τη σπηλιά, όταν χτύπησε το κινητό μου.

"Βάλε Άλτερ, έχει τον Χαρδαβέλα σε μια εκπομπή με θέμα τις υπόγειες στοές της Αθήνας και μιλάνε για τη σπηλιά. Βάλε ν' ακούσεις τι λένε." με πληροφόρησε από το ακουστικό ο "Saturnius".

"Είμαι στην Πεντέλη τώρα, και δεν έχω καμία διάθεση ν' ακούσω τον Χαρδαβέλα" απάντησα, και έκλεισα το τηλέφωνο αποχαιρετώντας.

Τράβηξα προς τον στρατιωτικό σταθμό τηλεπικοινωνιών στην κορυφή του βουνού, όπου για πρώτη φορά έπειτα από καιρό συνάντησα κινητικότητα (όπως θα διαπιστώναμε αργότερα, είχε μόλις ξεκινήσει το ξήλωμα του).

Κατέβηκα λίγο χαμηλότερα. Έμεινα για μισή ώρα περίπου να κοιτάζω τα φώτα της Αθήνας, όμως ο βόμβος από τις ηλεκτρογεννήτριες των αναμεταδοτών που είχαν εγκατασταθεί εκεί τελευταία δε μ' άφηνε να ευχαριστηθώ το θέαμα.

Έφυγα κάπως πικραμένος. Θυμήθηκα παλιές ιστορίες και συνειδητοποίησα πόσο πολύ τα πράγματα είχαν αλλάξει προς το χειρότερο από τότε.

Φτάνοντας σπίτι άνοιξα την τηλεόραση, επιχειρώντας να διώξω τις απαισιόδοξες σκέψεις που με περιτριγύριζαν. Παίζοντας με τα κανάλια έπεσα και στο "Alter", όπου παρά το περασμένο της ώρας εξακολουθούσε να προβάλλεται η εκπομπή για την οποία με είχε ειδοποιήσει ο "Saturnius". Μεταξύ των καλεσμένων, κάτι φαιδροί τύποι επαναλάμβαναν το γνώριμο πια show, αναμιγνύοντας δικές τους ανοησίες με σοβαρές πληροφορίες που είχαν κλαπεί από άλλες πηγές, παρουσιάζοντας τα όλα μαζί ως αποτέλεσμα ενδελεχούς προσωπικής έρευνας. Παρακολουθούσα, λοιπόν, τώρα κάποιον από αυτούς να επαναλαμβάνει με στόμφο ένα ξανακυκλοφορημένο παραμύθι, ότι δηλαδή είχε εισέλθει στο υπόγειο δίκτυο στοών που χρησιμοποιούσε ο λήσταρχος Νταβέλης, το οποίο υποτίθεται ότι εκτεινόταν από τους Δελφούς μέχρι τη Σαλαμίνα, περνώντας και από την Πεντέλη πριν χαθεί στα έγκατα της Γης.

Μην αντέχοντας να παρακολουθήσω άλλο, έκλεισα την τηλεόραση.

Την ξανάνοιξα τρεις ημέρες αργότερα καθώς, αγουροξυπνημένος έπειτα από ένα γερό ξενύχτι, ετοιμαζόμουν να παρασκευάσω τον καθιερωμένο πρωινό κουβά καφέ. Χωρίς να πολυδίνω σημασία και αλλάζοντας κανάλια ασυναίσθητα, άκουσα κάποια στιγμή τη φράση: "Η δούκισσα, φάντασμα πλέον του παλιού της εαυτού, έχει υποστεί τρομακτικές μεταβολές ως προς τη ψυχοσύνθεση και τη συμπεριφορά. Απομακρύνεται από τον Χριστιανισμό και ασπάζεται τον Μωσαϊσμό. Ιδρύει θεοκρατική (μαγική) οργάνωση με μέλη διάφορους Έλληνες και ξένους λόγιους. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα περνά απομονωμένη στο μέγαρο της, αρνούμενη να δεχθεί παρά ελάχιστους επισκέπτες. Πεθαίνει το 1854 από ύδρωπα και θάβεται στον πύργο της στην Πεντέλη." Και μετά από λίγο: "Έχετε σκεφτεί ότι η δική σας εσωτερική διαμόρφωση μπορεί να καθορίζει το τι θα δείτε και πώς θα αλληλεπιδράσετε με το μέρος; Μήπως κάποιοι δικοί σας εσωτερικοί αμυντικοί μηχανισμοί σβήνουν αυτόματα και χωρίς να σας ρωτήσουν πράγματα που πρόλαβαν να καταγράψουν οι αισθήσεις σας; Αδύνατο, εσείς ελέγχετε πλήρως τον εαυτό σας, έ; Μήπως, αν αντικρίζατε πραγματικά αυτό που υποτίθεται ότι ψάχνετε να βρείτε εκεί, ο κόσμος σας γκρεμιζόταν, παρασέρνοντας και εσάς μαζί;"

"Για στάσου" σκέφτηκα, μην έχοντας ξυπνήσει ακόμα εντελώς, "αυτά τα λόγια κάπου τα ξέρω... Α, ναι, είναι από το site και συγκεκριμένα τα έχω γράψει εγώ."

Ήταν η πρωινή εκπομπή "Έχω Θέμα" της δημοσιογράφου Ν. Παλαιτσάκη, στο κανάλι "Star" της ελληνικής τηλεόρασης. Αντικείμενο της εκπομπής ήταν τα φαντάσματα, και η σπηλιά της Πεντέλης παρουσιαζόταν ως σχετική με την όλη συζήτηση. Παρακολουθούσα, λοιπόν, δύο ρεπόρτερ να μεταδίδουν πλάνα από τη σπηλιά απαγγέλοντας εδάφια από το site, αυτούσια ως επί τω πλείστον, διανθισμένα με μερικά δικά τους σχόλια. Στο τέλος του ρεπορτάζ, διάρκειας πέντε περίπου λεπτών, η παρουσιάστρια της εκπομπής ανακοίνωσε πανηγυρικά ότι μετά τις τόσες αποκαλύψεις το τηλεφωνικό κέντρο της εκπομπής είχε πάρει φωτιά από τηλεθεατές που επιθυμούσαν να παρέμβουν.

Ξανάκλεισα την τηλεόραση.

Τα συναισθήματα μου ήταν ανάμικτα, όμως μια αίσθηση αηδίας είχε αρχίσει να απλώνεται μέσα μου.

Αρκετές μέρες έχουν περάσει από τότε. Μαζί με τους λοιπούς που γράφουμε εδώ, σκεπτόμαστε να ξεκινήσουμε δοκιμαστικά, μέσα στους προσεχείς μήνες, τη λειτουργία ενός μικρού forum. Σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε ένα χώρο στον οποίο άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τα θέματα που πραγματεύεται το site θα μπορούν να ανταλλάσσουν πληροφορίες, απόψεις και ειδήσεις, άμεσα, ήρεμα, χωρίς φανφάρες. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες και ελπίζουμε ότι, εφόσον τελικά το forum αυτό λειτουργήσει, θα καταφέρει να κρατήσει το περιεχόμενο και το χαρακτήρα του σε αξιοπρεπή επίπεδα. Αν όχι, είπαμε, σκεπτόμαστε να το ξεκινήσουμε δοκιμαστικά.

Για οποιαδήποτε σχόλια, αντιρρήσεις ή προτάσεις σχετικά με το εν λόγω εγχείρημα μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στο: mail@iranon.gr

--- Οι συντελεστές του www.iranon.gr ---

29/06/2004