Φαίνεται ότι η φιλοξενία στο site του ηλεκτρονικού βιβλίου "με αφορμή την ΠΕΝΤΕΛΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ έκθεση των επίμαχων δεδομένων" ξένισε ή και μπέρδεψε αρκετούς από τους παλαιότερους επισκέπτες. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από κάποια e–mail που λάβαμε μετά τη δημοσίευση του. Εμείς, την άποψη μας για το βιβλίο του «ΠΑΡ'ΕΙΚΟΣ» την εκφράσαμε μέσα από τον σχετικό πρόλογο, φαίνεται όμως ότι οι πρόλογοι δεν τυγχάνουν ανάγνωσης γενικώς. Σε συνέχεια, λοιπόν, του προλόγου, και προς απάντηση όσων καταλάβουν, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι κάθε σκακιέρα περιέχει και μαύρα και άσπρα τετράγωνα. Ανάμεσα, τώρα, στα διάφορα κομμάτια που συμμετέχουν στο παιχνίδι, κάποια μπορούν να κινούνται μόνο στα τετράγωνα του χρώματος που τα φιλοξενεί, άλλα είναι υποχρεωμένα να αλλάζουν χρώμα τετραγώνου από κίνηση σε κίνηση, ενώ ορισμένα έχουν την ευχέρεια να κινούνται σε τετράγωνα οποιουδήποτε χρώματος. Αυτά τα τελευταία είναι τα πιο κρίσιμα για την εξέλιξη του παιχνιδιού. Α, και μην πηγαίνει ο νους σας σε παίκτες και σε πιόνια, στη σκακιέρα για την οποία μιλάμε, οτιδήποτε κινείται είναι παίκτης.

Συνεχίζουμε, λοιπόν, την περιπλάνηση στη μεγάλη σκακιέρα. Παρέα με ένα άλογο δίχως όνομα, φυσικά (A Horse With Νo Νame).

Δελτίο αντιγραφής/λογοκλοπής υπ' αριθμόν 23,4 

Είναι η τρίτη φορά –εξ όσων γνωρίζουμε, τουλάχιστον– που υλικό του site, και συγκεκριμένα της σελίδας της Πεντέλης, τυπώνεται και πωλείται ως κεντρικό άρθρο περιοδικού. Στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για το περιοδικό "Τρίτο Μάτι", με συντάκτη κάποιον Δημήτρη Ευαγγελόπουλο.

Μεταξύ των 12, λοιπόν, συνολικά σελίδων του άρθρου, οι πρώτες 7 αποτελούν αποκλειστικά σχεδόν προϊόν λογοκλοπής από διάφορες ενότητες της σελίδας "Πεντέλη", και κυρίως από την ενότητα "Πεδία, κύματα, έργα και κεραίες".

Τη φορά αυτή, όμως, η λογοκλοπή συνοδεύεται και από τρεις καινοτομίες.

Καινοτομία πρώτη: ο συντάκτης φρόντισε να αλλοιώσει ελαφρώς τη σύνταξη των προτάσεων και να συγχωνεύσει/ανακατατάξει παραγράφους, ώστε η αντιγραφή να μην εντελώς απροκάλυπτη. Ενδεικτικά μόνο:

Καινοτομία δεύτερη: Σε αντίθεση με τις προηγούμενες περιπτώσεις, η αντιγραφή τη φορά αυτή περιλαμβάνει και φωτογραφίες. Για παράδειγμα, όλες οι φωτογραφίες της πέμπτης σελίδας του άρθρου είναι κόπιες φωτογραφιών που παρατίθενται στο site, συγκεκριμένα, εδώ, εδώ, κι εδώ. Τώρα, εμείς έχουμε τη σπαστική συνήθεια να μαρκάρουμε τις φωτογραφίες μας με το λογότυπο του site. Ουδέν πρόβλημα για τον ερευνητή–συντάκτη, όμως. Απλώς, έσβησε ή πετσόκοψε το λογότυπο από τις φωτογραφίες, ώστε να μη φαίνεται. Απλούστατο.

Καινοτομία τρίτη – και αυτή είναι που καθιστά την προκειμένη περίπτωση ιδιαίτερα πρόστυχη: To υλικό που αντιγράφηκε χρησιμοποιήθηκε για να διαφημιστεί το βιβλίο κάποιου γνωστού τού συντάκτη. Ενώ, δηλαδή, στα πρώτα 7/12 του άρθρου ο θλιβερός συντάκτης αντέγραψε τα πάντα από το site δίχως να κάνει την παραμικρή μνεία σε αυτό, αναφερόμενος γενικώς και αορίστως σε ευρήματα «ερευνητών», αμέσως μετά ξεκινά τη διαφήμιση κάποιου βιβλίου, του οποίου τον συγγραφέα αναφέρει έξι φορές μέσα σε μία μόνο σελίδα. Και, βέβαια, διαφημιστής και διαφημιζόμενος εκδίδονται από τον ίδιο οίκο.

Για όποιον έχει ασθενική μνήμη, και δεν καταφέρνει να συγκρατήσει το όνομα Ασλάνης, που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά στις επόμενες σελίδες, ο ερευνητής–συντάκτης παραθέτει στο τέλος του άρθρου και βιβλιογραφία. Εκεί, αναφέρει πρώτα–πρώτα τα βιβλία που διάβασε για να συγγράψει το άρθρο του. Συμπτωματικώς, όλα πλην ενός είναι βιβλία που εμείς παραθέτουμε στη βιβλιογραφία της σελίδας "Πεντέλη" – βιβλία που, ασφαλώς, ο συντάκτης δεν έχει ακουμπήσει ποτέ στη ζωή του. Και, συμπτωματικώς πάλι, εκείνο το ένα που δεν περιλαμβάνεται στη δική μας βιβλιογραφία, και που είναι το μοναδικό του οποίου γίνεται ιδιαίτερη προβολή, είναι το βιβλίο – ποιανού λέτε; Μα, ναι, του Ασλάνη, πώς το μαντέψατε;

Τώρα, κανονικά δε θα έπρεπε να έχουμε παράπονο. Ο ερευνητής–συντάκτης στρίμωξε εκεί κι ένα λινκάκι προς το site, το οποίο απετέλεσε για εκείνον μια βιβλιογραφική πηγή, ανάμεσα σε, εμμμ, πολλές και διάφορες άλλες. Όμως, όλως περιέργως, το link αυτό δεν παραπέμπει στη σελίδα της Πεντέλης, ή έστω στην κεντρική σελίδα του site, αλλά στο φιλοξενούμενο βιβλίο του «ΠΑΡ'ΕΙΚΟΣ», το οποίο ουδεμία σχέση έχει με όσα παρατίθενται στο άρθρο.

Όσο για το διαφημιζόμενο βιβλίο, ποσώς μας απασχολεί. Μιας, όμως, και δικό μας υλικό χρησιμοποιείται ως κράχτης για την προώθηση του, θα είχαμε να παρατηρήσουμε πως η ιδέα ότι τα σάπια φύλλα βούρλων στο έλος του Μαραθώνα λειτουργούν ως μονωτικό υλικό γιγαντιαίου φυσικού πυκνωτή (δεν κάνουμε πλάκα, αυτό ακριβώς αναφέρεται στη διαφήμιση–άρθρο του βιβλίου) μας βρίσκει, χμμμ, αρνητικούς.

Σκαπανέα της αναζήτησης, για κάθε μία από τις φωτογραφίες που πετσόκοψες, εμείς θυμόμαστε ακριβώς πότε, πού και πώς την τραβήξαμε. Από τα λεφτά που το περιοδικό έβγαλε πουλώντας τη δική μας δουλειά, εσύ εισέπραξες; Άντε, τράβα τώρα πίσω στο θίασο σου.

04/04/2009