Ξέρω ένα σωρό ιστορίες

Μέρος Α' – "Μπορεί να συμβεί και σ" εσάς"

Ξέρω ένα σωρό ιστορίες σχετικές με "χωροχρονικά παράδοξα", "τηλεπάθεια", "πνεύματα", "τηλεκίνηση" και τα παρόμοια. Ξέρω και μια καραμπινάτη περίπτωση με "Μαυροντυμένους". Τις ιστορίες αυτές τις έχω ζήσει και τις έχω φιλτράρει πολλές φορές στο κόσκινο της λογικής. Έχουν περάσει από τη δοκιμασία αλώβητες. Θέλετε να τις διηγηθώ;  

Τι να σας πω, εγώ πάντως βαριέμαι θανατηφόρα να περιγράφω εμπειρίες που δεν περιγράφονται και τις οποίες έχω μισοξεχάσει κι εγώ που τις έζησα. Έπειτα, θα πρέπει να προλάβω τις όποιες αντιρρήσεις κι αμφιβολίες σας («μήπως σου φάνηκε;» κλπ.) και να τις ανασκευάσω μία προς μία. Και στο τέλος θα καταλήξουμε μαζί στο κοινό ανακοινωθέν «The truth is out there...»

Έτσι λοιπόν λέω να αφήσουμε για κάποια άλλη φορά τις αφηγήσεις και να δοκιμάσουμε μια πιο θεωρητική προσέγγιση. Πριν συνεχίσω πάντως, αναρωτιέμαι αν γνωρίζετε τι σημαίνουν όλοι αυτοί οι οροί που αράδιασα στην πρώτη παράγραφο. Πριν καμιά ωρίτσα μιλούσα με δύο κοπέλες καμιά εικοσιπενταριά χρονών που δεν ήξεραν τι είναι το ακκορντεόν!! Σας δίνω το λόγο μου ότι χρειάστηκε να καταφύγω σε εξηγήσεις και παντομίμα μέχρι να ψελίσει η μια τους αβέβαια ένα «... Α... Α...» Το όλο περιστατικό με παραξένεψε περισσότερο από το να έβλεπα έναν εξωγήινο με μεταλλική στολή, αν και σίγουρα ήταν πολύ λιγότερο συναρπαστικό. Είναι φορές που αναρωτιέμαι μήπως είμαι ο τελευταίος ζωντανός άνθρωπος στη Γη κι εσείς όλοι ζόμπι ή προγράμματα φτιαγμένα για να με ελέγχετε. Και τις υποψίες μου αυτές τις έχω πολύ πριν προβληθεί το Matrix. Αλλά ας προσπεράσουμε αυτή τη δήλωση σαν ένα απλό αστείο κι ας συνεχίσουμε στο θέμα μας. Μία τελευταία προτροπή. Μήπως θα ήταν καλύτερα να τα παρατούσαμε και να μπαίναμε για chat στο site "mpala.com"; Όχι; Τότε μήπως στο "synomosia.com" ή στο "koufia gi.com"; Επιμένετε σε αυτό; Έστω!

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι κάποιο συνηθισμένο πρωινό ξεκινάτε για τη δουλειά σας. Μπαίνετε στο λεωφορείο και περιμένετε καρτερικά να τελειώσει το μαρτύριο μέχρι να κατεβείτε. Κοιτάτε βαριεστημένα από το παράθυρο χωρίς να καταγράφετε τίποτε, αφού όλα είναι ακριβώς τα ίδια, όπως χθες και προχθές, όταν ξαφνικά ακούτε μια τσιρίδα, και μετά κι άλλες. Τεντώνετε το λαιμό σας για να δείτε καλύτερα, μισοπεριμένοντας να δείτε κάποιο μηχανάκι σφηνωμένο σε κανένα ταξί αλλά το θέαμα που αντικρίζετε είναι πολύ πιο εκπληκτικό. Εκεί μπροστά στα μάτια σας, σε απόσταση που δεν ξεπερνάει τα πενήντα με εκατό μέτρα, αιωρείται ένα λαμπερό αντικείμενο, με διαστάσεις ενός κοινού ελικοπτέρου. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να είναι όντως ένα κοινό ελικόπτερο... Πρώτα–πρώτα από πουθενά δεν εξέχουν έλικες, πτέρυγες η κεραίες. Δεύτερον κανένας ήχος δεν ακούγεται να βγαίνει από αυτό το αινιγματικό «σκάφος». Τρίτον, ο τρόπος που κινείται είναι απροσδιόριστα διαφορετικός από κάθε εμπειρία σας, διαφορετικός ακόμη και από οτιδήποτε έχετε δει στον κινηματογράφο. Κοιτάτε με το στόμα ανοιχτό, και πριν σκεφτείτε να πείτε οτιδήποτε, το αιωρούμενο αίνιγμα... ζωντανεύει! Πορτοκαλί και βιολετί φώτα εμφανίζονται παντού και διατρέχουν την επιφάνεια του προς κάθε κατεύθυνση! Ανοίγετε το στόμα σας ακόμα πιο πολύ και τότε...

Μια δέσμη φωτός βγαίνει από το μυστηριώδες σκάφος και λούζει το εσωτερικό του λεωφορείου. Νιώθετε σαν κάτι να μπαίνει στο μυαλό σας και λιποθυμάτε. Συνέρχεστε λίγο αργότερα κι αρχίζετε τα "τι είναι ρε παιδιά, τι έγινε", όμως κανείς δεν σας δίνει σημασία, αφού γύρω σας επικρατεί κομφούζιο. Ακούγεται η σειρήνα ενός ασθενοφόρου, το οποίο όμως δεν μπορεί να πλησιάσει λόγω του πλήθους που έχει μαζευτεί και του απίστευτου μποτιλιαρίσματος που έχει προκληθεί. Τελικά το λεωφορείο κάνει δεξιά, το ασθενοφόρο καβαλάει πεζοδρόμιο, μπουκάρουν τραυματιοφορείς, σας βουτάνε, σας βάζουν σε ένα φορείο, μαζί με καμιά δεκάρια άλλους, και ξεκινάτε.

Στο θάλαμο αναμονής του νοσοκομείου, μαθαίνετε τα όσα χάσατε με τη λιποθυμία σας. Μόλις η ακτίνα έλουσε το λεωφορείο, το μοτέρ νέκρωσε, όλοι σχεδόν οι επιβάτες ένιωσαν κάτι «περίεργο» στο μυαλό τους, κατόπιν το φως έσβησε, και το άγνωστο αντικείμενο χάθηκε στον ουρανό με εκπληκτική ταχύτητα. Τι ήταν;

Μετά από αμέτρητες εξηγήσεις, πρώτα στον εργοδότη σας, μετά στη γυναίκα σας και σε κάνα δυο κολλητούς, έπειτα στο γιατρό που σας εξετάζει και σας βρίσκει εντάξει, «μόνο λιγάκι ταραγμένο», πλακώνει το Κράτος.

Στην αρχή σας ανακρίνουν κάτι βαριεστημένοι αστυνομικοί, πριν καν βγείτε από το νοσοκομείο, κρατούν σημειώσεις και φεύγουν λέγοντας σας να περάσετε από το Τμήμα αν θυμηθείτε κάτι άλλο. Σε λίγες μέρες, και ενώ η ζωή σας έχει αρχίσει να ξαναβρίσκει τον ρυθμό της, χτυπάει το τηλέφωνο και μια «περίεργη» φωνή σάς λέει πως είναι από την Ασφάλεια και θα ήθελαν να περάσουν από το σπίτι "να συζητήσουμε λίγο το περιστατικό". Κλείνετε ραντεβού για το επόμενο βράδυ και προσπαθείτε να καλμάρετε κάποια απροσδιόριστη ανησυχία που σχετίζεται με παρόμοιες ιστορίες που έχετε ακούσει η διαβάσει σε περιοδικά, και στις οποίες ο μάρτυρας απειλήθηκε από εξωγήινους, τη CIA ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Καλού κακού τηλεφωνείτε και σε κάποιο γνωστό σας δικηγόρο και στον ξάδελφο της γυναίκας σας που είναι αστυνομικός, οι οποίοι σας διαβεβαιώνουν ότι δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα εφόσον πείτε την αλήθεια, χωρίς όμως να σας πείσουν ολότελα. Οι "Ασφαλίτες" φτάνουν με καθυστέρηση σαράντα λεπτών.

Μετά τις τυπικότητες "Βρήκατε εύκολα το σπίτι;" κλπ., κάθεστε στο σαλόνι και η σύζυγος σερβίρει καφεδάκια και ρωτάει αν πρέπει να φύγει από το δωμάτιο. Όχι, όχι, σας λένε καθησυχαστικά, δεν πρόκειται για ανάκριση, μόνο μια τυπική συζήτηση. Σας συστήνονται με το όνομα και την ιδιότητα τους, όλοι από τα Υπουργεία Δημοσιάς Τάξεως, Εσωτερικών και Άμυνας, σύνολο έξι μεσόκοποι άνδρες και μία κυρία με γκρενά ταγιεράκι. Σας κάνουν διάφορες ερωτήσεις, μερικές φορές παρεμβαίνοντας ο ένας στην ερώτηση του άλλου. Ενδιαφέρονται περισσότερο για το άτομο σας παρά για το συμβάν, και σας δημιουργούν την εντύπωση πως ξέρουν ήδη όλες τις απαντήσεις και ότι δεν ρωτούν απ' ευθείας αυτό που πραγματικά θέλουν να μάθουν. Η συζητησούλα κυλάει ομαλά μέχρις ότου ένας μουλωχτός σάς κοιτάζει έντονα στα ματιά και σας λέει ότι του δίνετε την εντύπωση ότι "είστε άνθρωπος που σας αρέσουν τα περίεργα θέματα, ιστορίες Επιστημονικής Φαντασίας, ΑΤΙΑ και τα παρόμοια". Στη φωνή του υπάρχει συγκαλυμμένη κατάκριση, σα να σας κατηγορεί έμμεσα γι' αυτό. Ταράζεστε πιο πολύ από ό,τι θα περιμένατε και αρνείστε με έμφαση ότι είστε επιρρεπής σε παρόμοια θέματα, δίνοντας περισσότερες εξηγήσεις από ό,τι χρειάζεται, βεβαιώνοντας ότι είστε ένα απόλυτα νορμάλ άτομο που κοιτάζει μόνο τη δουλειά του, γεγονός όχι απόλυτά αληθές αφού, ε, πώς να το κάνουμε, μια υγιή περιέργεια την έχετε. Οι άλλοι σάς κοιτούν χωρίς να μιλούν κι εσείς τσαντίζεστε με τον εαυτό σας που δίνει όλες αυτές τις περιττές εξηγήσεις. Ξαφνικά το κλίμα αποφορτίζεται και με αρκετή ευγένεια σας ανακοινώνουν ότι σας ευχαριστούν πολύ που ήσασταν τόσο συνεργάσιμος και μετά από μερικές ακόμη τετριμμένες τυπικότητες, "ωραία είσαστε εδώ, έχετε ησυχία, κέντρο–απόκεντρο, μπράβο" κλπ., σηκώνονται να φύγουν. Στην πόρτα ο μουλωχτός σάς ανακοινώνει ότι μάλλον θα σας ξαναχρειαστούν, με φωνή που σας φαίνεται να κρύβει κάποια απειλή. Φεύγουν αφήνοντας πίσω τους μια ενοχλητική ανάμνηση από ψεύτικη ευγένεια και γλοιώδη χαμόγελα.

Προς μεγάλη σας ικανοποίηση αλλά και κάποια απογοήτευση, ούτε τους ξαναβλέπετε ούτε τους ξανακούτε ποτέ.

Σε λίγες μέρες σας παίρνουν από γνωστό κανάλι της Τηλεόρασης, όπου "προσωπικότητες και επιστήμονες καθώς και μάρτυρες του προσφάτου περιστατικού, παρουσία έγκυρων δημοσιογράφων, θα αναλύσουν όλες τις πλευρές του θέματος «Αποτελούν οι εξωγήινοι κίνδυνο για την Ελλάδα;»". Είστε κι εσείς καλεσμένος. Έ, να μην πάτε; Και πάτε.

Εκεί καταλαβαίνετε το σφάλμα σας. Δύο γνωστοί δημοσιογράφοι, άσχετοι, εμετικοί και ηλίθιοι, σας υποδέχονται με συγκαταβατικά και ολίγον ειρωνικά χαμογελά, γνωρίζοντας από μακρά πείρα το μπάχαλο που θα ακολουθήσει και που οι ίδιοι έχουν φροντίσει, με την μαεστρία καλού επαγγελματία, να στήσουν. Μαζί σας είναι:

Ο διευθυντής ενός Ινστιτούτου Πλανητικών Ερευνών, γνωστός (;) αστρονόμος. Διαβεβαιώνει ότι είναι των αδυνάτων αδύνατο να πρόκειται για εξωγήινους, αφού η Επιστήμη (εδώ δείχνει με το χέρι τον εαυτό του) έχει αποδείξει ότι είναι ανέφικτη η γεφύρωση των αδιανόητων αποστάσεων που χωρίζουν τα άστρα. Δίνει ένα σωρό νούμερα για να αποδείξει του λογού το αληθές αλλά κρατά για το τέλος άλλο ένα ακλόνητο επιχείρημα, που το εξαπολύει σα προληπτική χαριστική βολή εναντίον όλων αυτών που θα τολμούσαν να έχουν αντιρρήσεις. "Αλλά κι αν υποθέσουμε ότι επιστημονικώς εξελιγμένα οντά από το Εξωτερικό Διάστημα κατόρθωναν να έλθουν στη Γη μας, είναι αυτονόητο ότι θα επέλεγαν να έλθουν σε επαφή πρώτα με επιστήμονες", λέει και δείχνει πάλι τον εαυτό του.

Ένας γνωστός «ερευνητής ΑΤΙΑ» που μιλάει αγχωμένα και παραθέτει επιχειρήματα από βιβλία του Ισαάκ Ασίμοφ και ορισμένων άλλων εκλαϊκευτών της Επιστήμης. Αφού τεκμηριώνει «επιστημονικά» τη δυνατότητα πραγματοποίησης διαστρικών ταξιδιών, αρχίζει να διαβάζει από κάτι σημειώσεις που έχουν τίτλο «Φάκελος Εξωγήινων Επισκέψεων στην Ελλάδα». Κάποτε τελειώνει την ανάγνωση και κοιτάζει θριαμβευτικά τους υπόλοιπους.

Ένας Ψυχολόγος, Ψυχοερευνητής, Ψυχαναλυτής κι ενδεχομένως Ψυχοπαθής, αν κρίνει κανείς από τα τικ του. Μαυροντυμένος, με μαύρο μούσι και μαύρο τσιμπούκι, κάνει έναν πρόλογο όλο μαυρίλα για το πώς είναι δυνατόν στον αιώνα μας να κάθονται σοβαροί άνθρωποι να μιλούν για εξωγήινους, τη στιγμή που όλα αυτά είναι, αποδεδειγμένα, ψυχονευρώσεις από τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Δεν κοιτάζει κανένα, δεν συνομιλεί με κανένα και για να υπογραμμίσει την αντίθεση του σηκώνεται και φεύγει, καταγγέλλοντας την ομήγυρη ως αντιεπιστημονική. Ακούτε κάποιο διπλανό σας να λέει χασκογελώντας πως το κάνει συχνά αυτό, και τον καλούν επίτηδες σε παρόμοιες συζητήσεις "γιατί έχει φάση".

Ένας «επαφικός». Περιέργως αποδεικνύεται πολύ πιο σοβαρός από ό,τι θα περιμένατε, επαναλαμβάνοντας απλώς την εμπειρία του και δηλώνοντας αγνωστικιστής.

Ένας «ελληνιστής». Μαθαίνετε ότι οι Έλληνες κατάγονται από «τον Ωρίωνα» ενώ όλοι οι άλλοι γήινοι από πειραματόζωα των «Θεών». Οι εξωγήινοι είναι, απλούστατα, ξαδέλφια μας από τον Ωρίωνα ή αντίπαλοι από τον αστερισμό του Δράκοντα. Κάνει έκκληση στους «ανώτερους πνευματικά» Έλληνες να μελετήσουν τις «πηγές» για να δουν την αλήθεια που θέλουν να συγκαλύψουν οι εχθροί μας. Αποτελεί δε εντυπωσιακή σύμπτωση το γεγονός ότι έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως οι πρώτοι θεϊκοί μας προπάτορες πρέπει να προσγειώθηκαν κάπου κοντά στο μέρος που βρίσκεται το χωρίο του.

Ένας ιερέας. Αυτός δεν ασχολείται με τους εξωγήινους, δίνει όμως μία εκτενή διάλεξη, καταστρατηγώντας τον χρόνο των υπολοίπων, περί του σατανισμού που μπορεί να εκδηλωθεί με πολλές μορφές και καλεί σε εγρήγορση.

Το κοινό, που ανακαλύπτετε ότι αποτελείται είτε από αργόσχολους είτε από οπαδούς των ομιλητών. Στη συζήτηση γίνεται χαμός. Μιλούν όλοι μαζί, κάπως κόσμια όταν τους παίρνει η κάμερα, και βρίζοντας όταν «διακόπτουν για τα διαφημιστικά τους μηνύματα». Με το περιστατικό ασχολούνται επιφανειακά, χωρίς να κάνουν καμιά προσπάθεια να εμβαθύνουν. Κάποια στιγμή σας δίνουν τον λόγο, εσείς αρχίζετε να μιλάτε μέχρι που σας διακόπτει κάποιος άλλος από τους μάρτυρες και προσπαθεί να κάνει κάποιες παρεμβάσεις σε αυτά που λέτε, μέχρι που διακόπτεται με τη σειρά του από κάποιον από τους «επαΐοντες», και δε σας δίνεται ποτέ η δυνατότητα να ολοκληρώσετε. Στο τέλος της «εκπομπής», μαζί με τη λύτρωση, έρχεται και η πληροφορία πως, από τηλέφωνα των θεατών προέκυψε ότι το πενηνταδύο τοις εκατό των Ελλήνων πιστεύει ότι οι εξωγήινοι δεν αποτελούν κίνδυνο για τη χώρα. Πάτε να κοιμηθείτε πονοκεφαλιασμένος, βρίζοντας τον εαυτό σας για την αφέλεια σας.

Περνάει ο καιρός και το περιστατικό αρχίζει να θάβεται από την παμφάγα καθημερινότητα, τις μύριες βιοτικές μέριμνες που απαιτεί από εσάς η ζωή στην Πρωτεύουσα. Σας γίνονται κάνα δύο προτάσεις από περιοδικά που ασχολούνται με ανεξήγητα φαινόμενα για συνέντευξη αλλά εσείς αρνείσθε. Λίγο η έλλειψη χρόνου, λίγο η καζούρα που πρέπει να ανέχεσθε καθημερινά στο γραφείο («είναι ωραίες οι εξωγήινες;», «γεια σου εξωγήινε» και τα παρόμοια), λίγο η αηδία που σας προκάλεσε η εμπειρία σας με το κανάλι και το γεγονός ότι κάποιοι από τους μάρτυρες έχουν μετατραπεί σε εφήμερες βεντέτες και μιλούν όπου μπορούν και για ό,τι τους ρωτούν, έχετε αποφασίσει να μην ξανασχοληθείτε με αυτή την απίστευτη εμπειρία, που τόση ανωμαλία έφερε στη ζωή σας. Μερικές φορές μόνο, στα μικρά διαλείμματα που σας επιτρέπουν οι υποχρεώσεις σας, ξαναφέρνετε στο νου σας εκείνη τη σημαδιακή μέρα κι αναρωτιέστε για το αν θα μάθετε ποτέ τι ήταν αυτό που είδατε.

Και μια ωραία ημέρα σας καλούν στο κινητό από ένα κρατικό κανάλι. Θέλουν να παρευρεθείτε σε μια τηλεοπτική συζήτηση... Τους διακόπτετε κι αρχίζετε να τους εξηγείτε ότι δε διαθέτετε χρόνο για να ανεβάζετε τη θεαματικότητα του ενός και του άλλου καναλιού. Σας διακόπτουν με τη σειρά τους. "Ξέρουμε," σας λένε "για την προηγούμενη εμπειρία σας. Δυστυχώς έχει γίνει συνηθισμένη πρακτική των περισσότερων καναλιών να καλούν πολλούς συνομιλητές μαζί, συνήθως «νούμερα» που είναι ανίκανα να κάνουν διάλογο. Όπως καταλαβαίνετε, δεν επιδιώκουν την ενημέρωση αλλά την υψηλή θεαματικότητα. Άλλωστε και οι θεατές τέτοιων φιάσκων δεν ενδιαφέρονται τόσο να ενημερωθούν όσο να ψυχαγωγηθούν. Δεν είναι τυχαίο ότι τα λένε «talk show». Στη δική μας περίπτωση τα πράγματα είναι διαφορετικά. Προσκεκλημένοι είστε μόνο εσείς, μία ακόμη μάρτυς, η κυρία Τ... και ο κύριος Σ.... Θα πρέπει να τον έχετε ακουστά, είναι καθηγητής της Φιλοσοφίας σε τρία πανεπιστήμια της Αμερικής και συμμετέχει σε πολλές κυβερνητικές επιτροπές στη χωρά μας."

Όντως πρόκειται για πολύ γνωστό πρόσωπο, από αυτούς που διατηρούν χαμηλό προφίλ και αποφεύγουν μάλλον παρά επιδιώκουν τη δημοσιότητα. Εντυπωσιάζεστε αρκετά αλλά οι αμφιβολίες σας παραμένουν. Είναι και η έλλειψη χρόνου... "Για τη συμμετοχή σας θα πληρωθείτε, φυσικά" σας ξαναλέει η συνομιλήτρια σας. "Και μπορώ να σας εγγυηθώ προσωπικά μία υψηλού επιπέδου συζήτηση, αφού εγώ η ίδια θα είμαι η συντονίστρια. Είμαι η δημοσιογράφος Φ..."

Εντυπωσιάζεστε ακόμη περισσότερο. Η συγκεκριμένη δημοσιογράφος είναι το «βαρύ πυροβολικό» της Κρατικής Τηλεόρασης και δε συμμετέχει ποτέ σε αηδίες. Και το γεγονός ότι θα πληρωθείτε για το χρόνο σας δείχνει ότι ετοιμάζουν κάτι σοβαρό. Κάτι που θα σας βοηθήσει να αποκαταστήσετε την εικόνα σας και ίσως και να απαντηθούν κάποια από τα ερωτηματικά που σας βασανίζουν. Θα το ρισκάρετε, αλλά δε θέλετε να παραδοθείτε αμαχητί και αξιώνετε να μην υπάρχει κοινό στην αίθουσα της συζήτησης ή παρεμβάσεις από τους τηλεθεατές. "Μα φυσικά. Εξυπακούεται." Σας απαντά η δημοσιογράφος. "Λοιπόν, τι λέτε για την επόμενη Τρίτη; Η συζήτηση θα γίνει ζωντανά και θα είναι για τις εννέα το βράδυ, αμέσως μετά το δελτίο ειδήσεων, εκτός προγράμματος."

Δέχεστε, πολύ εντυπωσιασμένος.

"Το γνωρίζω το «ξυράφι του Όκαμ». Και όσοι ακόμη δεν είναι εξοικειωμένοι με τον όρο πιάνουν το βασικό νόημα, ότι δηλαδή για κάθε συμβάν επιλέγουμε την απλούστερη και συνηθέστερη εξήγηση, αρκεί να καλύπτει το γεγονός. Όταν βλέπουμε ένα φωτάκι στο νυκτερινό ουρανό, υποθέτουμε ότι έχουμε να κάνουμε με κάποιο αεροπλάνο, κι όχι με εξωγήινο σκάφος. Στην περίπτωση μας όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά." Κάθεστε άνετα στο στούντιο του «Ραδιομεγάρου» της Αγίας Παρασκευής. Δε σας διακόπτει κανείς όταν μιλάτε και η δημοσιογράφος ανοίγει το στόμα της μόνο για να ζητήσει κάποια διευκρίνηση ή να δώσει το λόγο σε κάποιον από τους συνομιλητές. Θέμα χρόνου δεν υπάρχει, σας έχουν ενημερώσει ότι η Υπηρεσία Πληροφόρησης της Κρατικής Τηλεόρασης έχει εκδηλώσει «ζωηρό ενδιαφέρον» για τη συζήτηση η οποία, επιπροσθέτως, αναμένεται να έχει υψηλή τηλεθέαση. Ο Καθηγητής φαίνεται πολύ οξύνους και σας ακούει προσεκτικά χωρίς να σας διακόπτει. "Πολύ περίεργα πράγματα. Κάτι τρέχει εδώ" σκέφτεστε διαρκώς, αλλά δεν είναι κατάλληλη η στιγμή να εμβαθύνετε, αφού έχετε το λόγο και η μισή Ελλάδα σάς βλέπει ζωντανά. "Αυτό που είδαμε, αυτό που είδαν πάνω από πεντακόσιοι άνθρωποι, δεν μπορεί να εξηγηθεί με κανένα συμβατικό τρόπο, εκτός αν εμείς θέλουμε ντε και καλά να το στριμώξουμε σε κάποια «εξήγηση», που δε θα πείσει κανένα, πέρα από αυτούς που θέλουν να πειστούν. Προσωπικά αποκλείω την περίπτωση να ήταν ελικόπτερο η αεροπλάνο, παραίσθηση η κάποιο ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο. Αποκλείω επίσης διάφορες ανοησίες που προτάθηκαν, όπως αερόστατο της Μετεωρολογικής η ανεμοστρόβιλος. Δεν ήταν τίποτε από αυτά, δεν έμοιαζε με τίποτε από αυτά και, αν δεν έχετε να προτείνετε μια άλλη ικανοποιητική εξήγηση, τότε θα εξακολουθήσω να πιστεύω ότι το αντικείμενο που είδαμε δεν είχε γήινη προέλευση. Αυτή είναι η θέση μου."

"Αυτό όμως δεν αντιστρατεύεται την αρχή της απλούστερης εξήγησης;" σας διακόπτει μαλακά η δημοσιογράφος, ενώ ο Καθηγητής χαμογελάει ολίγον αινιγματικά. Μία αντίρρηση για την οποία είσαστε προετοιμασμένος.

"Δε νομίζω" απαντάτε. "Η αρχή αυτή ισχύει αρκεί να εξηγεί ικανοποιητικά τα γεγονότα, κάτι που εδώ δε συμβαίνει. Το «ξυράφι του Όκαμ» οφείλει να είναι εύκαμπτο, αφού η απλούστερη εξήγηση δεν είναι βέβαια πάντοτε η σωστή. Απλά είναι η πρώτη που μας έρχεται στο μυαλό, όχι η μόνη. Με τη συλλογιστική σας δεν θα παραδεχτούμε ποτέ κάποια επίσκεψη από τα άστρα, αφού θα τις ανάγουμε πάντα σε κάτι συμβατικό, και μετά θα λέμε ότι δε δεχόμαστε επισκέψεις από άλλους πλανήτες, αφού δεν υπάρχουν αποδείξεις!! Είναι παράλογο, ένας φαύλος κύκλος. Εκτός πια κι αν μας έλθουν από καμιά δεκαριά ΑΤΙΑ και προσγειωθούν στην κεντρική πλατεία κάθε μεγάλης Πρωτεύουσας για καμιά βδομάδα!"

Το χαμόγελο του Καθηγητή πλαταίνει περισσότερο και παίρνει το λόγο. Αν εσείς πήρατε τον ρόλο της Πολιτικής Αγωγής, είναι φανερό ότι αυτός είναι ταγμένος στο ρόλο της Υπεράσπισης του Συστήματος.

"Τώρα φτάσαμε σε ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα της παράταξης που υποστηρίζει ότι δεν έχουμε ούτε μία βεβαιωμένη επίσκεψη από άλλα αστρικά συστήματα, έως σήμερα. Επειδή ακριβώς δε βρέθηκε κάποιο εξωγήινο σκάφος –και πρέπει να παραδεχτείτε ότι ένα και μόνο θα αρκούσε– να πάει να προσγειωθεί σε κάποια πλατεία, απρόσβλητο και αδιαπέραστο από τα όπλα και τα όργανα μας. Και έπειτα ν' ανοίξει μια πόρτα να βγει ένας εξωγήινος ή, έστω, ένα ρομπότ να μιλήσει στην Ανθρωπότητα. Υπάρχουν και αντεπιχειρήματα, φυσικά, αλλά δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι έχουν εδώ κάποιο δίκιο. Πάντως ας μη βιαζόμαστε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα κι ας έλθουμε στο συγκεκριμένο περιστατικό. Άκουσα προσεκτικά τους συνομιλητές μου που εξέφρασαν την πεποίθηση ότι αυτό που είδαν αποκλείεται να έχει κάποια συμβατική εξήγηση. Απέκλεισαν λοιπόν την πιθανότητα να πρόκειται για γήινο σκάφος ή κάποιο ατμοσφαιρικό ή ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο ή και κάποιος συνδυασμός τους. Εδώ θα πρέπει να σας βεβαιώσω ότι η εκτίμηση αυτή είναι βιαστική και σίγουρα λάθος. Συμφωνώ ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι το άγνωστο αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποκλειστούν οι παραπάνω πιθανότητες. Θα σας εξηγήσω με κάποια παραδείγματα τι εννοώ αλλά ο βασικότερος λόγος δεν έχει να κάνει με την επιστημονική μου ιδιότητα. Τον επικαλείται μάλιστα πολύ συχνά η παράταξη που υποστηρίζει ότι, εάν κοιτάξουμε προσεκτικά γύρω μας, θα βρούμε ίχνη άγνωστων μορφών Ζωής. Ο λόγος που απορρίπτω την θέση των συνομιλητών μου έχει να κάνει με την απίστευτη παραξενιά του Σύμπαντος που μας αναγκάζει να αναθεωρούμε συνεχώς τις απόψεις μας για το τι είναι δυνατόν και τι όχι. Το Σύμπαν είναι πολύ μεγάλο για να αποκλειστεί οτιδήποτε.

Λέτε ότι δεν μπορεί να ήταν ανθρώπινο κατασκεύασμα. Γιατί όχι; Είναι σίγουρο ότι στις ΗΠΑ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση πειραματίζονται με πολύ προχωρημένες ιδέες γύρω από την κατασκευή εξελιγμένων σκαφών. Γιατί να μην πρόκειται για κάποιο τέτοιο πείραμα που ξέφυγε από τον έλεγχο του κατασκευαστή; Ή που κλάπηκε από κάποιους ή που χρησιμοποιήθηκε με λάθος τρόπο ή που εκτέλεσε μια άγνωστη σε μας αποστολή, τη φύση της οποίας είναι αδύνατο να μαντέψουμε; Αποκλείετε επίσης να ήταν κάποιο ατμοσφαιρικό φαινόμενο. Και όμως, υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργήθηκε μια πύκνωση της ατμόσφαιρας με πιθανή συμμετοχή υδρατμών που να περιέθλασε το φως του Ήλιου με τόσο μοναδικό τρόπο ώστε να δημιούργησε τη συγκεκριμένη εικόνα–είδωλο. Ούτε το ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο μπορεί να αποκλειστεί κατά τη γνώμη μου. Θα μου πείτε ότι είδατε όλοι το ίδιο πράγμα, κάτι σαν τεχνητό ιπτάμενο αντικείμενο και όχι λάμψεις και φώτα. Θα πρέπει όμως να ξέρετε ότι η Νευρολογία έχει ήδη καταγράψει και μελετάει το φαινόμενο κατά το οποίο, εάν συγκεκριμένα σημεία στον εγκέφαλο διαφορετικών ανθρώπων ερεθιστούν με παλμικά ηλεκτρικά πεδία συγκεκριμένου βολτάζ, προκύπτουν εντυπωσιακά παρόμοιες παραισθήσεις, ακόμη και στις λεπτομέρειες. Μιλώ περιληπτικά αλλά θα μπορούσα να αναφέρω εκτενέστατη βιβλιογραφία με λεπτομερείς αναλύσεις για όλα όσα προανέφερα, με εξαίρεση την κατασκευή μυστικών τύπων αεροσκαφών, κάτι για το οποίο δεν υπάρχει βέβαια βιβλιογραφία, τη θέση της όμως μπορεί να πάρει η κοινή λογική και η φαντασία. Η συζήτηση μας δεν προσφέρεται για μακροσκελείς αναλύσεις και έτσι θα παρακαλούσα να δεχτείτε απλώς τις διαβεβαιώσεις μου."

Τον ακούτε να μιλάει και ξαφνικά τσακώνετε τον εαυτό σας να μισοσυμφωνεί μαζί του. Θυμώνετε και αποφασίζετε να αντεπιτεθείτε.

"Δε μας τα λέτε καλά, κε Καθηγητά. Γιατί να μην πιστέψουμε το ένα, γιατί να μην πιστέψουμε το άλλο... Γιατί να μην ήταν κάποια ινδουιστική θεότητα που αποφάσισε να μας παίξει παιχνίδια; Μεταξύ σοβαρού και αστείου, ούτε και αυτό μπορεί να αποκλειστεί. Εγώ όμως όταν βλέπω να φτάνει στη στάση το λεωφορείο μου δεν αναρωτιέμαι μήπως πρόκειται για πύκνωση της ατμόσφαιρας. Λέω «αυτό είναι το λεωφορείο μου» και μπαίνω μέσα. Και εμείς είδαμε ένα ιπτάμενο σκάφος να κάνει πράγματα που δε γίνονται ούτε στις ταινίες. Σύμφωνα με το «ξυράφι του Όκαμ» η απλούστερη εξήγηση είναι ακριβώς αυτή, ένα μη γήινο σκάφος. Και ας μην ξεχνάμε τον Σέρλοκ Χολμς που μας λέει, απευθυνόμενος στον φίλο του Ουάτσον, ότι «εάν αποκλείσουμε το αδύνατον, η εκδοχή που μας μένει, όσο παράξενη κι αν είναι, είναι η αληθινή». Και δε θα δεχτώ ότι πρόκειται για «πειραματικό σκάφος» μέχρι να μου εξηγήσει κάποιος το πώς και, κυρίως, το γιατί εμφανίστηκε στα καλά του καθουμένου στο κέντρο της Αθήνας και μετά εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού."

Ο Καθηγητής ξαναπαίρνει το λόγο. "Μάλιστα! Πρώτα–πρώτα θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι. Επικαλείστε συνέχεια, καθώς και η συνομιλήτρια μας, την κοινή μαρτυρία πεντακοσίων τόσων ανθρώπων. Με βάση αυτό θεωρείτε ότι οι αναμνήσεις που έχετε από το συμβάν έχουν μεγάλο βαθμό αντικειμενικότητας, μια βάση όμως που δεν είναι και τόσο στέρεη όσο νομίζετε. Οι μαρτυρίες διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, σε πολλές δε περιπτώσεις ακόμη και στα βασικά σημεία. Έπειτα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είδαν όλοι το φαινόμενο από την αρχή ως το τέλος. Εσείς, για παράδειγμα, αναφέρατε ότι χάθηκε «εν ριπή οφθαλμού» στον ουρανό, τη στιγμή που εσείς ήσασταν λιπόθυμος όταν συνέβη αυτό, και το ακούσατε εκ των υστέρων. Και κάτι ακόμα. Στην ερώτηση του πόσο διήρκεσε το φαινόμενο όλοι σχεδόν έδωσαν χρόνο γύρω στα πέντε λεπτά. Και όμως, το φαινόμενο δεν διήρκεσε πάνω από ένα λεπτό! Ας μην ξεχνάμε ότι στην περίπτωση ενός ξαφνικού συμβάντος που μας σοκάρει, τείνουμε όλοι μας να το υποκειμενικοποιούμε σε μεγάλο βαθμό."

Εδώ εσείς «τα παίρνετε στο κρανίο».

"Για σταθείτε μια στιγμή. Τα λέτε όπως σας συμφέρει! Το πρωί το λεωφορείο μου είναι φίσκα στον κόσμο. Αν τους ρωτήσετε έναν έναν τι χρώμα είναι βαμμένο, τι διαφημίσεις έχει εξωτερικά, πόσα καθίσματα έχει, ή ακόμη και πόσες πόρτες, θα λάβετε διαφορετικές απαντήσεις. Και μιλάμε για κάτι εξαιρετικά οικείο, έτσι; Σε κάθε περίπτωση όμως ξέρουμε ότι είναι το λεωφορείο μας, είμαστε σίγουροι γι' αυτό."

"Καμιά φορά όμως συμβαίνει να μπει κανείς και σε λάθος λεωφορείο, έτσι δεν είναι; Κοιτάξτε, δεν προσπαθώ να πείσω τους τηλεθεατές ότι είδατε αλλ' αντ' άλλων, απλώς θα ήθελα να συμφωνήσουμε ότι οι αναμνήσεις από ένα τόσο σοκαριστικό συμβάν δεν είναι τόσο αξιόπιστες όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Αυτό άλλωστε είναι πολύ κοινό όταν έχουμε να κάνουμε με φαινόμενα που εκδηλώνονται αιφνιδιαστικά και έχουν έντονο συγκινησιακό χαρακτήρα. Εσείς είστε μάρτυς του περιστατικού, εγώ όμως όχι, όπως και ο κόσμος που μας παρακολουθεί, και θα πρέπει να στηριχτούμε στα γεγονότα, προκειμένου να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα...

Εδώ παρεμβαίνει η δημοσιογράφος και του ζητάει να πει τη δική του άποψη. Ο Καθηγητής μένει μερικά δευτερόλεπτα αμίλητος και δείχνει έντονα προβληματισμένος. Κατόπιν παίρνει μια βαθειά ανάσα και...

"Κατ' αρχήν θα πρέπει να τονίσω το ότι δεν έχω ιδέα για το τι μπορεί να ήταν αυτό που είδατε εκείνη την ημέρα. Ατμοσφαιρικό φαινόμενο, βιοηλεκτρική εκδήλωση, κάποιο μυστικό σκάφος, όλες αυτές οι εξηγήσεις είναι προβληματικές, αφού όλες αφήνουν αναπάντητα ερωτηματικά, όπως υπογράμμισε και ο συνομιλητής μας (εσείς). Θα μου πείτε τώρα, αποκλείεται να έχουμε να κάνουμε με μη ανθρώπινα νοήμονα όντα; Φυσικά και δεν αποκλείεται. Ίσα ίσα που η εκδοχή αυτή είναι μία σοβαρή υποψηφιότητα, για να το θέσω έτσι. Συναισθηματικά μάλιστα, είναι η ελκυστικότερη εξήγηση, και δεν βλέπω κανένα λόγο να μας αναγκάζει να την απορρίψουμε. Αλλά," κι εδώ ο Καθηγητής χαμογελάει ξανά, ίσως λίγο μελαγχολικά, "δεν βλέπω και κανένα λόγο να αποδεχτούμε αυτή την εκδοχή σαν επικρατέστερη πλήθους άλλων. Ο συνομιλητής μας παρατήρησε ήδη, με αρκετή οξυδέρκεια, ότι δεν αποδέχεται τις, τρόπω τινά, συμβατικές εξηγήσεις που έχουν ήδη προταθεί με το σκεπτικό ότι δεν καλύπτουν τα γεγονότα με ικανοποιητικό τρόπο. Δεν γνωρίζω εάν" κι εδώ σας καρφώνει χαμογελώντας με εκνευριστική αυταρέσκεια "αναλογίστηκε το γεγονός ότι ο ίδιος περιορισμός ισχύει και για την δική του εκδοχή, αυτή της επαφής με κάποιον εξωγήινο πολιτισμό. Έχω μελετήσει για χρόνια τη σχετική φιλολογία, το πιο σοβαρό μέρος της τουλάχιστον. Βιβλία και άρθρα που μιλούν για «επαφές» με όντα ή σκάφη που έπειθαν σχεδόν τους μάρτυρες αλλά και τους καλόπιστους μελετητές ότι είχε έλθει η ώρα μιας επαφής με εξωγήινες νοημοσύνες. Δεν σας κρύβω το ότι υπήρξα κατά το παρελθόν οπαδός ορισμένων ερευνητών που υποστήριζαν τέτοιες ιδέες. Πολλοί από εμάς παρακολουθούσαμε με αυξανόμενη πίστη κι ελπίδα την εξέλιξη αυτής της ιστορίας, πίσω, στις δεκαετίες του πενήντα, του εξήντα και του εβδομήντα. Κάποια στιγμή όμως αντιληφθήκαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Πάρα πολλά συμβάντα φαινόταν ότι, όχι μόνο τους έλειπε κάθε λογική αλλά, το κυριότερο, δεν έδεναν μεταξύ τους ούτε κατ' ελάχιστον. Άλλο σκάφος έβλεπε ο ένας, άλλο, τελείως διαφορετικό, ο άλλος. Άλλος έβλεπε γίγαντες, άλλος νάνους, άλλος ρομποτοειδή οντά, και όλος αυτός ο θίασος του παραλόγου άλλοτε διακήρυττε αφελείς θρησκοφιλοσοφικές ιδέες, άλλοτε κυνηγούσε τους μάρτυρες για να τους πάρει αίμα, και άλλοτε για να ζευγαρώσει μαζί τους. «Επιστρατεύσαμε» τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ σαν πιθανή εξήγηση όλων των ανεξήγητων που προέκυπταν, αλλά έτσι το κομφούζιο έγινε πλήρες. Τίποτε το τελεσίδικο δεν έγινε ποτέ, τίποτε που να πείθει ότι είχαμε να κάνουμε όντως με κάποιους εξωγήινους πολιτισμούς. Πάρτε την δική μας περίπτωση. Ένα σκάφος εμφανίζεται από το πουθενά στο κέντρο της Αθήνας, μπλοκάρει το μοτέρ ενός λεωφορείου, λούζει με κάποιο άγνωστο φως το εσωτερικό, και μετά χάνεται στο ουρανό. Εκατοντάδες άτομα βλέπουν το υποτιθέμενο σκάφος αλλά τα ραντάρ εναέριας κυκλοφορίας της Πρωτεύουσας δεν καταγράφουν το παραμικρό. Θα αντιτείνει κανείς το επιχείρημα ότι, εξωγήινοι είναι, ό,τι θέλουν κάνουν. Είναι το ίδιο ακριβώς επιχείρημα που επικαλούνται και οι υποστηρικτές των άλλων θεωριών, ο παράγοντας δηλαδή της άγνοιας που έχουμε για κάθε κατηγορία φαινομένων, ηλεκτρομαγνητικών, νευρολογικών, ατμοσφαιρικών. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση κάποιου πειράματος ή πειραματικού σκάφους, το ίδιο και για κάθε θεωρία, ακόμα και για την πιο τρελή. Αναλογιστείτε τις πληροφορίες που έχω, ότι την ώρα που έλαβε χώρα το συμβάν που εξετάζουμε πολλοί μάρτυρες είδαν φωτεινά αντικείμενα να περνούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε μικρή απόσταση από το έδαφος, κάπου στον δυτικό Θεσσαλικό κάμπο. Την ίδια ώρα κάποιο φωτεινό αντικείμενο έγινε αντιληπτό από ομάδα εκδρομέων στη Λήμνο. Το αντικείμενο εξέπεμψε έναν ισχυρό, συριστικό ήχο και φάνηκε να βουτάει στη θάλασσα και να χάνεται. Χρειάζεται να σας πω ότι σε καμιά από τις δυο αυτές περιπτώσεις τα υποθετικά ΑΤΙΑ δεν έμοιαζαν σε τίποτα με αυτό που νομίζετε ότι είδατε εσείς; Εάν υπήρχε τρόπος να συλλέξουμε κάθε ταυτόχρονη μαρτυρία από όλο τον πλανήτη, πόσα διαφορετικά ΑΤΙΑ θα έπρεπε να δεχτούμε, όλα να κάνουν τη μια η την άλλη παράλογη πράξη και μετά να πηγαίνουν από εκεί που ήρθαν; Μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω, εντελώς αντιεπιστημονικά, τι θα άλλαζε στην καθημερινότητα μας εάν αγνοούσαμε όλες αυτές τις μαρτυρίες, ταξινομώντας τις απλά σαν ένα άγνωστο καπρίτσιο του νευρικού μας συστήματος η της Φύσης;"

Και με αυτό το ρητορικό ερώτημα ο Καθηγητής διακόπτει τον μονόλογο του και πίνει λαίμαργα όλο το ποτήρι με νερό που είχε μπροστά του. Εσείς χάνετε αυτή την ιδεώδη ευκαιρία να μπείτε στη συζήτηση, όντας βαθειά προβληματισμένος από την επιχειρηματολογία του κυρίου Καθηγητού. Την άβολη σιωπή που προκύπτει διακόπτει η απαλή φωνή της παρουσιάστριας.

"Μας αναλύσατε τις απόψεις σας υπό την επιστημονική σας ιδιότητα. Θα θέλαμε όμως να τοποθετηθείτε περισσότερο προσωπικά."

Ο Καθηγητής ξαναρχίζει: "Κάνετε λάθος, σας ανέλυσα τα γεγονότα από την ξερή, αντικειμενική τους σκοπιά. Προσπάθησα να τα παρουσιάσω με τις πραγματικές τους διαστάσεις, στο μέτρο του δυνατού. Η θέση της Επιστήμης στην περίπτωση που εξετάζουμε είναι απλή και ξεκάθαρη. Απλά, αρνείται να ασχοληθεί με παρόμοια συμβάντα. Όχι γιατί τα σνομπάρει. Όχι γιατί αρνείται την πιθανότητα να έρχονται στη Γη όντα από άλλους κόσμους. Και ούτε επειδή βρίσκει τις αναφορές των μαρτύρων εξωφρενικές. Ίσα ίσα, εάν εμπλέκονται εξωγήινοι, όχι μόνο οι γνώσεις μας αλλά ούτε και η φαντασία μας επαρκούν για να προβλέψουν το τι μπορεί να συμβεί. «Επιστήμονες» που επιχειρηματολογούν περί του αντιθέτου είναι μακριά, πολύ μακριά νυχτωμένοι. Ας μην ξεχνάμε ότι η νοημοσύνη και το σύμπαν που αυτή αντιλαμβάνεται αποτελούν ένα αδιαίρετο σύνολο, πράγμα που σημαίνει ότι μια μη ανθρώπινη φυλή θα ζούσε, κυριολεκτικά, σε ένα δικό της Σύμπαν, με διαφορετικούς φυσικούς νόμους. Το θέμα είναι πολύ μεγάλο για να αναλυθεί εδώ, θέλω όμως να τονίσω ότι οι λόγοι που επικαλούνται μερικοί επιστημονίσκοι της σειράς, δεν έχουν καμία σχέση με τον λόγο για τον οποίο η Επιστήμη αρνείται να καταπιαστεί με παρόμοια συμβάντα. Η Επιστήμη, βλέπετε, έχει σαν μοναδική της αποστολή την ανάγωγη οποιουδήποτε φαινομένου σε μια σχέση που να μπορεί να εκφραστεί σαν μαθηματική εξίσωση μετρήσιμων μεγεθών. Για να το θέσω πιο απλά, αποστολή της είναι να ανάγει πολύπλοκα φαινόμενα και ομάδες φαινομένων σε μαθηματικούς τύπους που να τα εξηγούν με βάση ήδη γνωστά μεγέθη, όπως π. χ. η Ενέργεια, η Φόρτιση, η Μάζα, η Ορμή κλπ. Ή, στην περίπτωση μη μετρήσιμων παραγόντων, όπως ο ανθρώπινος ψυχισμός για παράδειγμα, η θεμελίωση νόμων που να απλουστεύουν όσο το δυνατόν τις παρατηρήσεις μας χρησιμοποιώντας σύμβολα όσο γίνεται πιο σαφή και συγκεκριμένα. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε..."

"Όχι απόλυτα αλλά συνεχίστε." πετάγεται η δημοσιογράφος. Ο Καθηγητής τής χαρίζει ένα στυφό χαμόγελο και συνεχίζει: "Έχει θεσπίσει απόλυτα κριτήρια για τους νόμους που διατυπώνει, και αυτά έχουν να κάνουν με την πρόβλεψη μελλοντικών συμβάντων μέσα στα πλαίσια των νόμων αυτών. Κάθε παρέκκλιση σημαίνει ακύρωση των παλιών νόμων και αναζήτηση καινούριων. Η μέθοδος της είναι το πείραμα και κριτήριο επιτυχίας μιας διατύπωσης είναι η δυνατότητα επιτυχούς επανάληψης των πειραμάτων από διάφορα εγκεκριμένα εργαστήρια σ' όλο τον κόσμο. Αυτοπεριορίζεται λοιπόν σε διερεύνηση φαινομένων που μπορούν να επαναληφθούν, εάν δε είναι δυνατόν, να επαναληφθούν σε συνθήκες εργαστηρίου. Να γιατί αρνείται να πάρει θέση σε συμβάντα σαν αυτό που συζητάμε. Το πολύ–πολύ να αρκεστεί σε ένα συμβουλευτικό ρόλο." Εδώ σταματάει την αγόρευση και σας κοιτά διαπεραστικά, χωρίς να χαμογελά. Εσείς δεν βρίσκετε τίποτα να πείτε και την κατάσταση σώζει και πάλι η παρουσιάστρια.

"Ωραία, μας αναλύσατε τη στάση της Επιστήμης, εξετάσατε τα γεγονότα από την αντικειμενική άποψη, αποφύγατε όμως να μας πείτε τη δική σας, υποκειμενική άποψη."

"Μάλιστα, γιατί όχι; Εάν πρέπει να διατυπώσω την προσωπική μου άποψη, τότε μου προσφέρεται μια ομάδα απόψεων και μου ζητείται να επιλέξω κάποια η κάποιες από αυτές. Ας υποθέσουμε τώρα ότι η συζήτηση αυτή γινόταν μια χιλιετία νωρίτερα. Σ' αυτή την περίπτωση η ομάδα απόψεων που θα είχα στη διάθεση μου θα είχε διαφορετική, σαφώς πιο φτωχή σύνθεση. Κανείς δε θα σκεφτόταν την πιθανότητα επισκεπτών από τα άστρα, αφού τα άστρα την εποχή εκείνη ήταν απλώς φωτάκια που ο Θεός τοποθέτησε στους ουρανούς για να ομορφαίνουν την Πλάση. Εξ ίσου αδιανόητες θα ήταν και οι εξηγήσεις προς την κατεύθυνση των ηλεκτρομαγνητικών φαινομένων, αφού αυτά δεν ήταν γνωστά, ή η πιθανότητα ανθρώπινου κατασκευάσματος, για τον προφανή λόγο ότι κανείς δε θα μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε κάτι τέτοιο. Αντίθετα, θα μπορούσαν να προταθούν σαν επικρατέστερες οι περιπτώσεις κάποιας δαιμονικής επέμβασης η μαγείας, κάτι που τότε ήταν απολύτως αποδεκτό ενώ σήμερα θα προκαλούσε ειρωνικά χαμογελά. Εάν πάλι η συζήτηση γινόταν μία, δύο η δέκα χιλιετίες αργότερα, θα είχα ενδεχομένως στη διάθεση μου μια εντελώς διαφορετική σύνθεση απόψεων ή το φαινόμενο θα είχε βρει κάποια απλή, για τα μέτρα της εποχής εκείνης, εξήγηση και δε θα χρειαζόταν να συζητηθεί καθόλου. Μάλιστα! Γιατί θα πρέπει να έχω γνώμη, σα να θεωρώ τον εαυτό μου παντογνώστη; Αφού όλες οι εξηγήσεις που προτάθηκαν είναι λίγο–πολύ προβληματικές, γιατί να μην πρόκειται για κάτι που, προς το παρόν, μας είναι τελείως άγνωστο; Σκοντάφτουμε εδώ στην βαθειά ριζωμένη προκατάληψη κάθε εποχής, να θεωρούμε ότι κατέχουμε το σύνολο της γνώσης. Και πρέπει να τονίσω ότι αυτό είναι, και θα είναι πάντα, μια Χίμαιρα. Ήδη εξετάζουμε φαινόμενα που, αν και έχουμε αποδείξει ότι συμβαίνουν, μας είναι εντελώς αδύνατο να τα εντάξουμε στο πλαίσιο της κοσμοθεωρίας μας. Τι γνωρίζουμε για την τηλεπάθεια ή τη δυνατότητα πρόγνωσης του μέλλοντος; Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε το γεγονός ότι ο ανθρώπινος νους έχει την ικανότητα να επηρεάζει συστήματα φυσικοχημικών αντιδράσεων απόλυτα αποκλεισμένα και προστατευμένα από το περιβάλλον; Άγνοια και μόνο άγνοια, ντυμένη με εκφράσεις που δημιουργούν στους αφελείς την ψευδαίσθηση της κατανόησης. Εγώ αρνούμαι να πέσω στην παγίδα! Ζητήσατε τη γνώμη μου; Ε, λοιπόν, πιστεύω ότι έχουμε να κάνουμε με εκδηλώσεις άγνωστων παραγόντων που δεν έχουμε τη δυνατότητα να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε."

-------------------

Εδώ τελειώνει η φανταστική μας ιστορία. Τα γεγονότα που περιέγραψα είναι βέβαια εντελώς φανταστικά, είναι όμως ανάλογα με καταστάσεις που έχουν συμβεί επανειλημμένα και καταγραφεί από πολλούς και όσο γίνεται αξιόπιστους μάρτυρες. Υπερέβαλα βέβαια λιγάκι στον αριθμό των μαρτύρων και στο γεγονός ότι τοποθέτησα το φαινόμενο στο κέντρο της Αθήνας, ίσως όμως το πλέον απίθανο χαρακτηριστικό της ιστορίας να είναι απλώς το ότι θα ήταν αδύνατον για το ΑΤΙΑ να ελιχθεί κοντά στο έδαφος και δίπλα στο λεωφορείο, αφού χώρος δεν υπάρχει, εκτός πια κι αν φανταστούμε να συμβαίνει στο ύψος της Γυμναστικής Ακαδημίας ή στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο! Εάν κατά τα αλλά το σκηνικό σας φαίνεται απίθανο, να σας θυμίσω τα γεγονότα που συνέβησαν στο Βέλγιο, πριν μερικά χρόνια. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έβλεπαν για μέρες άγνωστα φωτάκια να κινούνται στους ουρανούς, μεμονωμένα ή σε ομάδες, και να εκτελούν απίστευτους ελιγμούς, πολύ πέρα από τις δυνατότητες και του πλέον εξελιγμένου αεροσκάφους. Τα ραντάρ τα κατέγραψαν και στάλθηκαν πολεμικά αεροπλάνα να τα αναχαιτίσουν, όχι μία αλλά αρκετές φορές, φυσικά χωρίς επιτυχία. Τα τηλέφωνα δυσλειτουργούσαν και καταγράφηκαν πλήθος από επιδράσεις σε ηλεκτρικές συσκευές. Καμία πειστική επίσημη ανακοίνωση δεν υπήρξε.

Εκατοντάδες χιλιάδες!

Για πολλές μέρες!

Στη χώρα που εδρεύει το ΝΑΤΟ!

Τα γεγονότα όχι μόνο δεν εξηγήθηκαν αλλά ξεχάστηκαν, όταν έπαψαν να συμβαίνουν!!

Οι άνθρωποι, κι εγώ, κι εσείς, ξαναγύρισαν στις δουλείες τους....

Είναι τρομακτικό. Για σκεφτείτε το λίγο, αν τολμάτε. Σκεφτείτε το.

Σκοπός της ιστορίας μας ήταν να μας φέρει, έστω και νοερά, αντιμέτωπους με τα αδιέξοδα της Έρευνας, όπως αυτή διεξήχθη τις προηγούμενες δεκαετίες. Να δείξω ότι, ακόμα κι αν συμβεί κάτι το εξαιρετικά εντυπωσιακό και τεκμηριωμένο, που να αποκλείει σχεδόν κάθε συμβατική ερμηνεία, η Έρευνα δε θα προχωρήσει πιο πέρα και η κοινή γνώμη δεν θα αποδεχθεί τη βεβαιότητα επισκέψεων από τα άστρα, όχι τόσο λόγω αμφιβολιών, όσο λόγω αδιαφορίας. Έχω όμως και ένα πιο σημαντικό και δύσκολο στόχο.

Πρέπει να περάσουμε στο επόμενο στάδιο. Οι μέθοδοι αλλά και οι στόχοι μας πρέπει να επαναπροσδιορισθούν. Διάβαζα πρόσφατα το ημερολόγιο του Jacques Vallee, κι ας κάνω εδώ την παραχώρηση να αναφέρω κάτι που θα πρέπει να γνωρίζετε ήδη, ότι είναι ένας από τους πλέον σημαντικούς ερευνητές επαφών με εξωγήινους. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να το αναζητήσουν με τον τίτλο "Forbidden Science". Σε μια σειρά από καταγραφές που καλύπτουν, χονδρικά, όλη τη δεκαετία του 1960, διαγράφονται καθαρά ο τρόπος σκέψης αλλά και οι προσδοκίες των ερευνητών της εποχής εκείνης. Πολλοί που ασχολήθηκαν με το θέμα πιστεύουν ότι οι προσδοκίες αυτές διαψεύσθηκαν, αλλά κάτι τέτοιο ισχύει μόνο μερικά. Πράγματι διαψεύσθηκε η ελπίδα για μια επικείμενη και τελεσίδικη λύση του θέματος, που θα κορυφωνόταν με μια Επαφή και την ανατολή μιας νέας εποχής για την Ανθρωπότητα. Τα πράγματα εξελίχθηκαν βέβαια διαφορετικά, και σήμερα γνωρίζουμε πλέον ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι γι' αυτό. Η προσπάθεια όμως κάθε άλλο παρά πήγε χαμένη: Κάναμε μερικές πάρα πολύ σημαντικές διαπιστώσεις, μόνο που οι διαπιστώσεις αυτές παραγνωρίστηκαν ή ξεχάστηκαν, καθώς καινούριες γενιές ερευνητών προσπαθούσαν να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή, χωρίς να έχουν χωνέψει τα πολύ σημαντικά συμπεράσματα των προηγούμενων.

Ας διεκδικήσουμε λοιπόν την κληρονομιά που μας άφησαν μερικά από τα πιο κοφτερά μυαλά του αιώνα που πέρασε, κι ας χαράξουμε κατευθυντήριες γραμμές για μια συνέχεια που θα μας πάει πιο πέρα. Σκέτο ευχολόγιο; Θα δείξει... Κι ας μην ξεχνάμε ότι οι διαπιστώσεις αυτές δεν αφορούν μόνο την έρευνα των ΑΤΙΑ, αλλά συμπεριλαμβάνουν και όλες τις άλλες μορφές του λεγόμενου Υπερφυσικού. Βλέπετε, ένα από τα πιο σημαντικά συμπεράσματα της Έρευνας είναι και το γεγονός ότι η εικόνα που έχουμε για το Σύμπαν πρέπει να συμπεριλαμβάνει όσο το δυνατόν πιο πολλές από τις όψεις του. Όταν προσπαθούμε να το χωρίσουμε σε τομείς και να το γνωρίσουμε τμηματικά, συνήθως δεν πάμε μακριά.

Να 'μαστε λοιπόν, καθισμένοι στην αναπαυτική πολυθρόνα του φανταστικού στούντιο της ιστορίας μας. Ο φανταστικός κύριος Καθηγητής νομίζει ότι μας έχει κατατροπώσει με την πολυλογία του, αλλά εμείς θέλουμε να έχουμε τον τελευταίο λόγο. Τι θα του απαντήσουμε; Έχω να πω μερικά πράγματα, που θα αποτελέσουν το δεύτερο μέρος αυτής της ιστορίας, αλλά νομίζω ότι μια παρεμβολή κάνα δυο μηνών είναι επιβεβλημένη. Το κενό θα πρέπει να καλυφθεί σε πρώτη φάση από τις δίκες σας σκέψεις και κατόπιν να συζητήσουμε τις δίκες μου απόψεις. Τι λέτε, αξίζει τον κόπο;

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ