Ηλεκτρομαγνητικές διαταραχές, βαρυτικές ανωμαλίες, χωροχρονικά παράδοξα, παράξενα φώτα μέσα στη νύχτα, συμπτώματα μέθης από μερικούς, υστερικές αντιδράσεις από άλλους, περίεργα ατυχήματα, φακοί που δεν ανάβουν, φωτογραφίες που δε βγαίνουν, κενά μνήμης, πληθώρα ακουστικών φαινομένων, περίεργες λάμψεις... Τέλος πάντων, πού τελειώνει η αλήθεια και πού αρχίζει η μυθοπλασία; Ποιο θα μπορούσε να είναι το υπόβαθρο για όλα τα προηγούμενα, που κατά καιρούς έχουν αναφερθεί σε σχέση με την Πεντέλη και την περιοχή της σπηλιάς;
Θυμάστε πού βρίσκεται η σπηλιά; Ας κάνουμε μια βόλτα, να θυμηθούμε και τι άλλο υπάρχει ή υπήρχε τριγύρω:
● Λίγο πιο χαμηλά, στην κορυφή του λόφου "Κουφού", βρίσκεται το Αστεροσκοπείο Πεντέλης. Από το 1995 έχει εγκατασταθεί και λειτουργεί εκεί σταθμός παρακολούθησης της Ιονόσφαιρας (https://www.astro.noa.gr/ypodomes/ionosfairikos-stathmos). Ο σταθμός αυτός συνεργάζεται με την ESA («European Space Agency» – «Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος»), καθώς και με αμερικανικά κέντρα, αποτελώντας τμήμα μεγάλου δικτύου σταθμών με αντικείμενο τη μελέτη της γήινης Ιονόσφαιρας. Επιπλέον, μετρήσεις γίνονται και για τη Μαγνητόσφαιρα, καθώς και για τη Θερμόσφαιρα της Γης.
● Ψηλότερα, στην κορυφή της Πεντέλης, υπήρχε εγκατεστημένος και λειτουργούσε επί πολλά χρόνια ΝΑΤΟϊκός σταθμός τηλεπικοινωνιών (ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΙΟΥΝΙΟΥ 2004).
● Κατηφορίζοντας στους πρόποδες του βουνού, σε οπτική επαφή με τη σπηλιά, συναντούσαμε παλιότερα την υπόγεια ΝΑΤΟϊκή βάση τηλεπικοινωνιών του Πολεμικού Ναυτικού (ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΑΡΤΙΟΥ 2005).
● Λίγο πιο βορειοανατολικά, σε μικρή απόσταση από το βουνό, λειτουργούσε η υπόγεια αμερικανική βάση τηλεπικοινωνιών της Νέας Μάκρης.
Όμως, και για να ξεκινήσουμε από το τελευταίο, τι ακριβώς είναι μία βάση τηλεπικοινωνιών, και μάλιστα υπόγεια; Και, σε τι χρησίμευε μια τέτοια βάση στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ; Η επίσημη απάντηση είναι ότι το «US Navy» (USN) εγκαθιστά τέτοιες βάσεις προκειμένου να επικοινωνεί με τις ανά τον κόσμο διασκορπισμένες μονάδες των στόλων του, και ιδιαίτερα με τα υποβρύχια.
Σύμφωνοι, όμως γιατί δεν υπάρχουν και βάσεις τηλεπικοινωνιών του αμερικανικού στρατού ή της πολεμικής αεροπορίας; H επίσημη, και πάλι, απάντηση είναι ότι υπάρχουν και τέτοιες, αλλά η κυρίως επικοινωνία εξυπηρετείται μέσω των βάσεων του Ναυτικού, λόγω της αυξημένης ασφάλειας και μεγάλης εμβέλειας που αυτές παρέχουν. Μάλιστα, το USN ελεύθερα ανακοινώνει τη διαστρωμάτωση των χρησιμοποιούμενων συχνοτήτων:
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι οι συγκεκριμένες βάσεις κάνουν πολύ περισσότερα από το να εξυπηρετούν απλώς την υπηρεσιακή στρατιωτική επικοινωνία. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κλάδος της κατασκοπίας σε Αμερική και Αγγλία εξελίχθηκε τον 20ο αιώνα μέσα από τις τάξεις του Ναυτικού, ξεκινώντας ως Naval Intelligence (χαρακτηριστικό είναι ότι ο κινηματογραφικός Βρετανός πράκτορας 007 εμφανίζεται να φέρει το βαθμό του Πλωτάρχη). Όσο για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, αυτό έχει παράδοση στο να βρίσκεται μπλεγμένο στις συχνότητες. Πρώτα, στο πείραμα της Φιλαδέλφειας, επιχείρησε υποτίθεται την εξαφάνιση ενός ολόκληρου αντιτορπιλικού με τη χρήση πανίσχυρων ηλεκτρομαγνητικών πεδίων (http://www.viewzone.com/philadelphia.html). Μετά, τη δεκαετία του 1950, αναμίχθηκε και συγχρηματοδότησε το σχέδιο MKUltra της CIA, το οποίο σχετιζόταν με πειράματα ελέγχου των ανθρώπινων νοητικών λειτουργιών, κυρίως μέσω χρήσης ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων (https://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=3287484). Λίγο αργότερα, ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τα κύματα της μπάντας ELF («Extremely Low Frequencies» – «Εξαιρετικά Χαμηλές Συχνότητες») για να εξυπηρετεί τις στρατηγικές του επικοινωνίες.
Έχουν καμιά σημασία όλα αυτά σε σχέση με την Πεντέλη; Πιθανώς έχουν. Αλλά, ας πούμε εδώ δυο λόγια για την ιστορία αυτών των κυμάτων ELF, των οποίων το αρκτικόγραμμα στα αγγλικά σημαίνει και «ξωτικό».
Το 1991, στη μικρή πόλη Taos του New Mexico των ΗΠΑ, πολλοί κάτοικοι άρχισαν να επισκέπτονται ΩΡΛ γιατρούς, παραπονούμενοι ότι άκουγαν διαρκώς έναν χαμηλής συχνότητας βόμβο. Οι ΩΡΛ τούς εξέτασαν και –ξέρετε τώρα πώς είναι οι γιατροί– αφού τους έγραψαν φάρμακα για την ωτίτιδα, τους καθησύχασαν. Όμως, ο βόμβος δε σταματούσε, και οι κάτοικοι επισκέφθηκαν τους μεγαλοΩΡΛ γιατρούς των γύρω περιοχών, οι οποίοι, αφού καυτηρίασαν τους συναδέλφους τους για τις λανθασμένες διαγνώσεις, άλλαξαν τις αγωγές και καθησύχασαν τους ταλαίπωρους «ασθενείς» ότι θα τους πέρναγε. Ο βόμβος, όμως, δε σταματούσε. Μερικοί πρόσεξαν ότι ο ενοχλητικός βόμβος γινόταν αισθητός μόνο ενόσω βρίσκονταν στην περιοχή κατοικίας τους (Taos, New Mexico), εξασθενώντας όσο απομακρύνονταν από αυτή. Το θέμα έγινε γνωστό και πήρε διαστάσεις. Σύντομα διαπιστώθηκε ότι και άλλοι άνθρωποι, σε διάφορα σημεία της Γης, βασανίζονταν από τον ίδιο βόμβο, κάτι που, μάλιστα, συνέβαινε χρόνια. Ο ήχος, έλεγαν εκείνοι που τον άκουγαν, έμοιαζε με το θόρυβο μιας μηχανής Diesel σε απόσταση, ήταν δε τόσο ανεπαίσθητος και υποκειμενικός ώστε κανένα μικρόφωνο δεν μπορούσε να τον συλλάβει. Ο ήχος και το φαινόμενο ονομάστηκαν "Taos Hum" ("Βόμβος του Τάος"), απασχολώντας έκτοτε πολλούς ερευνητές ανά τον κόσμο (http://amasci.com/hum/hum1.html).
Σύντομα παρατηρήθηκε ότι κοντά στις περιοχές όπου ο βόμβος γινόταν ακουστός υπήρχαν συχνά βάσεις του USN. Η σύνδεση μεταξύ Taos Hum και συστήματος επικοινωνιών ELF δεν άργησε να γίνει, κάνοντας αρκετούς να υποστηρίζουν ότι, άμεσα ή έμμεσα, υπεύθυνα για το βόμβο ήταν τα κύματα της μπάντας ELF (https://curioushistorian.com/what-is-causing-the-taos-hum/5). Μάλιστα, σε ορισμένες μελέτες διατυπώθηκε η άποψη ότι ο βόμβος γινόταν αντιληπτός, όχι μέσω παλμών του ακουστικού τυμπάνου και περαιτέρω μετάδοσης στον εγκέφαλο, αλλά μέσω απευθείας διέγερσης νευρώνων στο εγκεφαλικό κέντρο της ακοής και αλλού. Αυτό, βέβαια, θα σήμαινε ότι τα κύματα ELF έχουν την ιδιότητα να επηρεάζουν άμεσα λειτουργίες του εγκεφάλου, με απρόβλεπτες (ή προβλέψιμες) συνέπειες. Θα εξηγούσε, επίσης, την αδυναμία αντικειμενικής καταγραφής του βόμβου, όπως και το γεγονός ότι αυτός μπορούσε να γίνεται αισθητός από ορισμένα άτομα, ενώ από άλλα όχι.
Το 2004, το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό ανακοίνωσε την οριστική κατάργηση του συστήματος επίγειων πομπών ELF, και την αντικατάσταση του με πιο προηγμένα συστήματα. Συμπτωματικά, ήταν την ίδια χρονιά που η έκταση την οποία καταλάμβανε η υπόγεια ναυτική βάση στους πρόποδες της Πεντέλης αποδεσμεύτηκε και αποδόθηκε στον Δήμο Βριλησσίων (ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΝΕΑ ΜΑΡΤΙΟΥ 2005).
Ας αφήσουμε, όμως, στο σημείο αυτό για λίγο την Πεντέλη και ας πεταχτούμε στη γειτονική Νέα Μάκρη, μέσα από τις σελίδες ενός παράξενου βιβλίου και μίας ακόμη πιο παράξενης ιστορίας.
Ήταν το 1990 όταν σε ένα φίλο και συνεργάτη έφτασε με περίεργο τρόπο ένα δέμα χωρίς ένδειξη αποστολέα. Ο φίλος μας το άνοιξε και βρήκε μέσα ένα βιβλίο. Ήταν το "Έλληνες Πράκτορες της CIA και της KGB (Ντοκουμέντα από το Ανέκδοτο Αρχείο των Χένρυ Τάσκα – Τομ Καραμεσίνη)", ανώνυμου συγγραφέα (ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ). Μαρκαρισμένες με φωσφοριζέ μαρκαδόρο, στις σελίδες είχαν επισημανθεί ορισμένες παράγραφοι. Σημειώνουμε εδώ ότι τον καιρό εκείνο επισκεπτόμασταν την Πεντέλη και τη σπηλιά συστηματικά. Σημειώνουμε, επίσης, ότι το συγκεκριμένο βιβλίο δεν καταπιανόταν με περίεργα φαινόμενα, ούτε αφορούσε ειδικά την Πεντέλη. Κατά ενδιαφέροντα τρόπο, σε σύντομο διάστημα μετά την έκδοση του εξαφανίστηκε από τα ράφια των βιβλιοπωλείων, και δεν επανεκδόθηκε ποτέ, σε αντίθεση με άλλα βιβλία του είδους. Διευκρινίζουμε, τέλος, ότι ο Χένρυ Τάσκα είχε διατελέσει πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα και υπήρξε θύμα «αδιευκρίνιστου αυτοκινητιστικού δυστυχήματος» στην Ιταλία, λίγο μετά την αποχώρηση του από την πρεσβεία. Ο Τομ Καραμεσίνης είχε διατελέσει σταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα την περίοδο 1965–1975 (τι περίεργη περίοδος, αλήθεια) και πέθανε στις ΗΠΑ προσβεβλημένος από αδιευκρίνιστη μορφή καρκίνου, διαγνωσμένου την πρώτη εβδομάδα της αποχώρησης του από την υπηρεσία. Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από το εν λόγω βιβλίο.
Ο Τομ Καραμεσίνης, σταθμάρχης της CIA στην Αθήνα, άκουγε με προσοχή όσα του έλεγε ο "ανακριτής" της χθεσινής επιχείρησης. Ήταν γερμένος προς τα πίσω και με τα μάτια καρφωμένα στο ταβάνι του γραφείου του.
"Τελείωσες;", ρώτησε το συνεργάτη του όταν εκείνος ολοκλήρωσε την αναφορά του. "Μην πειράξετε τον αδελφό του. Είναι καλύτερα που δε θα μπορέσει η αστυνομία να τον αναγνωρίσει. Μπελάς κι αυτός!"
Ο σταθμάρχης άναψε ένα ελληνικό τσιγάρο και ρώτησε τον "ανακριτή": "Είχε, λοιπόν, τόση σημασία αυτό το καταραμένο σχεδιάγραμμα;".
"Ναι", απάντησε εκείνος. "Γι' αυτό οι Ρώσοι πληρώνουν δύο εκατομμύρια δολάρια. Είναι ο ακριβότερος χάρτης του κόσμου επειδή συνοδεύεται από την επιστημονική ανάλυση των χρήσεων του. Και από μια γραπτή έκθεση".
"Έκθεση είπες; Τι έκθεση;" ρώτησε ο Τομ.
Τότε ο "ανακριτής" εξήγησε στον Καραμεσίνη το περιεχόμενο αυτής της σπουδαίας έκθεσης που αποτελούσε ταυτόχρονα μια καταπληκτική αποκάλυψη. Η περιοχή της Νέας Μάκρης δεν επιλέχθηκε τυχαία από το Πεντάγωνο των ΗΠΑ για την εγκατάσταση της περίφημης στρατιωτικής βάσης. Ακριβώς σε αυτό το σημείο, ένα σπάνιο φυσικό φαινόμενο κάνει τη χρησιμότητα της τοποθεσίας μοναδική στον κόσμο.
Πρόκειται για το "Μαγνητικό Μάτι", που βρίσκεται στη θαλάσσια λωρίδα μεταξύ Νέας Μάκρης και Πεταλιών, στον Ευβοϊκό κόλπο και αποτελεί το ένα άκρο ενός "Μαγνητικού Τούνελ" (Magnetic Tunnel).
Η πρώτη κατηγορία των μαγνητικών δραστηριοτήτων της Γης είναι εξωτερική, δηλαδή στην ατμόσφαιρα και στο διάστημα (ζώνες Van Allen), και είναι υπεύθυνη για τις βιολογικές μεταβολές.
Η δεύτερη μαγνητική δραστηριότητα αναπτύσσεται στα έγκατα του πλανήτη. Το πιο καταπληκτικό φαινόμενο της δραστηριότητας αυτής είναι το "Μαγνητικό Τούνελ". Μπορούμε να το φανταστούμε σαν ένα σωλήνα με διάμετρο από μερικές εκατοντάδες μέτρα έως μερικά χιλιόμετρα που ξεκινάει από ένα σημείο της επιφάνειας της Γης και καταλήγει σε κάποιο άλλο σημείο της επιφάνειάς της, συνήθως στην "πίσω πλευρά".
Μέσα στο "Μαγνητικό Τούνελ" υπάρχει ένα συνεχώς κινούμενο κύμα με ασύλληπτη ενέργεια.
Στις απολήξεις του "Μαγνητικού Τούνελ" τα μαγνητικά φαινόμενα είναι πολύ έντονα, όπως π.χ. η παλίρροια στο στενό του Ευρίπου, που είναι αποτέλεσμα του "Μαγνητικού Τούνελ" σε συνδυασμό με το μαγνητικό πεδίο της Σελήνης. Η συνεχής μεταφορά ενέργειας από το ένα άκρο στο άλλο και αντίστροφα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μετάδοση κάθε είδους ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, που μπορούν να "φορτωθούν" και να "ταξιδέψουν" επάνω στα ήδη ταξιδεύοντα μαγνητικά κύματα από τη μια άκρη του "Μαγνητικού Τούνελ" στην άλλη και αντίστροφα.
Η μία άκρη αυτού του σπάνιου "Μαγνητικού Τούνελ" είναι μέσα στη θάλασσα, μπροστά ακριβώς στη βάση της Νέας Μάκρης. Η άλλη άκρη είναι στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, κάπου κοντά στο Λάγκλεϋ (Έδρα της CIA).
Το μεγάλο πλεονέκτημα γι' αυτή τη σιωπηρή και παντελώς αφανή μετάδοση είναι ότι εξυπηρετούνται πολλοί και σπουδαίοι σκοποί και στόχοι. Επικοινωνίες, παρακολουθήσεις κινήσεων εχθρικού στόλου, απόρρητες πληροφορίες, data κλπ. Χωρίς κανένα απολύτως έξοδο (κεραίες, υπαλλήλους, μηχανήματα κ.ά.). Και το εκπληκτικότερο απ' όλα, με "φυσική στεγανή ασφάλεια". Γιατί εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι στο "Μαγνητικό Τούνελ" δεν υπάρχει δυνατότητα να "μπει άλλος" με κανένα φυσικό ή τεχνητό τρόπο.
Έτσι όλα τα υψηλού βαθμού ασφαλείας (Top Secrets) σήματα των υπηρεσιών Άμυνας και Πληροφοριών των ΗΠΑ, αφού "συλλέγονται" στη Νέα Μάκρη ταξιδεύουν τζάμπα με απόλυτη ασφάλεια στον παραλήπτη τους, που είναι το Πεντάγωνο και η CIA στη Βιρτζίνια.
Τα "Μαγνητικά Τούνελ" αποκαλύπτονται σχετικά εύκολα. Αν δηλαδή σε ένα τόπο υπάρχει έντονη μαγνητική δραστηριότητα, εκεί βρίσκεται το άκρο κάποιου "Μαγνητικού Τούνελ". Σ' αυτό το άκρο "φορτώνεται" μια απλή κωδικοποιημένη συχνότητα και "ανιχνεύεται" η απόληξη του, δηλαδή το άλλο άκρο του "Μαγνητικού Τούνελ".
Αυτό γίνεται με τη βοήθεια του υπάρχοντος δικτύου ραντάρ ή και με ιπτάμενα ραντάρ, τα γνωστά Awacks.
Όταν ανακαλυφθεί το "τέλος" του "Μαγνητικού Τούνελ" και τυχαίνει να βρίσκεται σε συμμαχικό έδαφος, είναι εκμεταλλεύσιμο με ένα ραντάρ (δέκτη – λήπτη). Και αν είναι πολύ σημαντικό, με μεγάλη χωρητικότητα και ισχυρή ενέργεια, γίνεται πολύτιμη στρατιωτική βάση τύπου Νέας Μάκρης.
Επομένως το μέρος επιλέχθηκε όχι βέβαια με κριτήριο την ωραία θάλασσα... Η βάση στη Νέα Μάκρη είναι πολύτιμη και αναντικατάστατη όσο το "Μαγνητικό Τούνελ" έχει το ένα άκρο του εκεί. Και για να συμπληρωθεί μια μαγνητική περίοδος, χρειάζονται μερικά εκατομμύρια χρόνια...
Η βάση της Νέας Μάκρης απείχε οκτώ περίπου χιλιόμετρα από την Πεντέλη. Ο ιονοσφαιρικός σταθμός του Αστεροσκοπείου Πεντέλης, πάλι, βρίσκεται πολύ πιο κοντά, περί τα δύο χιλιόμετρα από τη σπηλιά και σε οπτική επαφή με αυτή. Ναι, ασφαλώς τα στοιχεία που συλλέγονται από το σταθμό βοηθούν στην ανάλυση της γήινης Ιονόσφαιρας, μήπως όμως δεν είναι αυτή η μόνη τους χρήση; Υπάρχει περίπτωση τα στοιχεία αυτά, που αποστέλλονται σε Αμερική και Ευρώπη, να τυγχάνουν κάποιας περαιτέρω αξιοποίησης; Γιατί στην Πεντέλη; Ένας τέτοιος σταθμός θα μπορούσε να είχε δημιουργηθεί οπουδήποτε αλλού. Και, τελικά, μήπως και τα έργα του 1977/1990 στην περιοχή της σπηλιάς σχετίζονταν άμεσα ή έμμεσα με την ύπαρξη του υπόγειου ηλεκτρομαγνητικού «ποταμού» που περιγράφεται στο προηγούμενο απόσπασμα; Όταν επιθυμείς να αξιοποιήσεις κάτι που ρέει υπογείως, τι πιο κατάλληλο μέρος να στήσεις τη βάση σου από μια σπηλιά που βρίσκεται στο διάβα της ροής αυτής;
Σύμφωνα με όσα ορίζει η Φυσική, τα μεγέθη του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, της βαρύτητας και του χωροχρόνου είναι αλληλένδετα μεταξύ τους, και δεν αναλύονται ξεχωριστά. Στην Ιατρική, από την άλλη, γνωστές μεταξύ των νευροφυσιολόγων είναι οι επιδράσεις που ασκούν ηλεκτρομαγνητικά κύματα ορισμένων συχνοτήτων στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Θα μπορούσαν κάποιες ενδεχόμενες ανωμαλίες του ηλεκτρομαγνητικού ή/και βαρυτικού πεδίου της περιοχής της Πεντέλης να είναι υπεύθυνες για μέρος τουλάχιστον των παράξενων φαινομένων που έχουν αναφερθεί κατά καιρούς με επίκεντρο το βουνό;
Ίσως. Αλλά, τελικά, θα ήταν οι διαταραχές του πεδίου που θα γεννούσαν τα φαινόμενα, ή θα ήταν η ίδια η παραδοξότητα του τόπου που θα εκδηλωνόταν, μεταξύ άλλων, και μέσω διαταραχών πεδίου; Με άλλα λόγια, οι όποιες μετρήσιμες διαταραχές θα ήταν αιτία ή αποτέλεσμα μιας ευρύτερης κατάστασης;
|
|
|
